ເມື່ອຮອດເດືອນເກົ້າດັບຄື ແຮມ 14 ຄໍ່າເດືອນເກົ້າຂອງທຸກປີ ຊາວພຸດທະບໍລິສັດ ກໍ່ໄດ້ເຮັດບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນ ຕາມຮີດຄອງປະເພນີທີ່ສືບທອກັນມາແຕ່ບູຮານ.
ບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນໝາຍເຖິງການເຮັດບຸນອຸທິດສ່ວນບຸນກຸສົນສົ່ງໄປໃຫ້ຍາດຜູ້ທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວ ໄປຢູ່ໃນພົບພູມອື່ນ ຊຶ່ງ ພວກຍາຕທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ນີ້ ມີຄວາມຮໍ່າເພີງແລະຄຶດຮອດຄຶດເຖິງວ່າ ຍາຕຂອງຕົນທີ່ລ່ວງລັບໄປນັ້ນ ໄປເກີດທີ່ດີເຖິງສຸກແລ້ວບໍ່ ຫລື ຕົກທຸກໄດ້ຍາກລຳບາກຫລາຍປານໃດ ດັ່ງນັ້ນ ພໍເຖິງບຸນຫໍ່ເຂົ້າປະດັບດິນວຽນມາເຖິງ ຈຶ່ງໄດ້ພາກັນຫໍ່ເຂົ້າຕົ້ມ ເຂົ້າໜົມ ມີກ້ວຍອ້ອຍສ້ອຍປີ ເຄື່ອງສົ້ມຂອງຫວານ ຄຳໝາກກອກຢາ ປູປາອາຫານທຸກຢ່າງ ຮວມກັນແລ້ວອຸທິດໄປໃຫ້ ຍາຕຂອງຕົນ ໃຫ້ໄດ້ໄປເກີດ ທີ່ດີເຖິງສຸກ ຜູ້ທີ່ຕົກທີ່ທຸກກໍຂໍໃຫ້ພົ້ນຈາກທຸກ ຜູ້ທີ່ໄດ້ສຸກແລ້ວ ກໍຂໍໃຫ້ສຸກຍິ່ງໆຂຶ້ນໄປ.
ອາຫານຫວານຄາວ ຈະຕ້ອງໄດ້ຕຽມໄວ້ລ່ວງໜ້າກ່ອນວັນສອງວັນ ໂດຍຫໍ່ດ້ວຍໃບຕອງເປັນຫໍ່ໆ ແລ້ວນໍາໄປວາງໄວ້ຕາມຕ້າຍວັດ ສາລາໂຮງທັມ ຂ້າງວິຫານ ຫ້ອຍຕາມກົກໄມ້ ຫລືບໍ່ກໍວາງໄວ້ຕາມດິນ ເພິ່ນຈຶ່ງ ຮ້ອງວ່າເຂົ້າປະດັບດິນ.
ການຢາຍຫໍ່ເຂົ້ານີ້ຈະຢາຍໃນຕອນເຊົ້າເລີ່ມເວລາ 3 ຫາ 4 ໂມງເຊົ້າຂອງມື້ວັນສິນດັບເດືອນເກົ້າ ເພາະມີ ຄວາມເຊື່ອສືບຕໍ່ກັນມາແຕ່ບູຮານວ່າ ເປັນມື້ທີ່ປະຕູນາຮົກເປີດໃນຮອບປີ ຍົມພະບານຈະປ່ອຍໃຫ້ຜີນະຮົກອອກມາຢ້ຽມ ພີ່ນ້ອງໃນໂລກມະນຸດ . ສ່ວນຫຼາຍ ທຸກໆຄົນ ຈະຫໍ່ເຂົ້າຫລາຍກວ່າຈຳນວນຂອງຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປ ເພາະຈະຕ້ອງ ມີຈຳນວນໜຶ່ງເຜື່ອຜີບໍ່ມີຍາດ ຈະເປັນເຜດຫລື ພວກສັມພະເວສີ ກໍແລ້ວແຕ່ບຸນກັມນໍາແຕ່ງຂອງແຕ່ລະຕົນ. ການທຳບຸນເຂົ້າປະດັບດິນນີ້ ໃຫ້ເປັນຈາຄະເຈຕນາ ບໍ່ມີການຂີ້ຖີ່ ຫວງແຫນ ແມ້ນແຕ່ນົກກາ ໝູໝາ ທັງຫລາຍຈະອຸດົມສົມບູນ ໄດ້ກິນອີ່ມໜຳສຳລານກັນທັ້ງນັ້ນ ເພາະທຸກທີ່ຈະເຕັມໄປດ້ວຍເຂົ້າປະດັບດິນນັ້ນເອງ.
ພໍຮອດຕອນເຊົ້າ ທຸກຄອບຄົວກໍ ກະກຽມຫຸງຫາເຂົ້າປາອາຫານໄປເຮັດບຸນທີ່ວັດ ຖວາຍຈະຕຸປັຈຈັຍ ເຄື່ອງໄທຍະທານຕ່າງໆ ຈາກນັ້ນພຣະສົງຄ໌ຈະສະແດງພຣະທັມມະເທສນາກ່ຽວກັບອານິສົງຂອງບຸນເຂົ້າປະດັບດິນແລະໃຫ້ພອນແກ່ຍາຕໂຍມ ແລະ ອຸທິດສ່ວນບຸນກຸສົນໄປໃຫ້ຍາຕິພີ່ນ້ອງທີ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປແລ້ວນັ້ນ.
ມູນເຫດແຫ່ງການເຮັດບຸນປະດັບດິນນີ້ເກີດຂຶ້ນຕາມຄວາມເຊື່ອ ຕາມນິທານທັມມະບົດ ໂດຍກ່າວເຖິງຍາຕຂອງ ພຣະເຈົ້າ ພິມພິສານ ທີ່ລັກເງິນວັດມາເປັນຂອງຕົນເອງ ລັກກິນຂອງທີ່ຈະຖວາຍແກ່ພຣະສົງຄ໌ ພໍຕາຍໄປແລ້ວໄດ້ໄປເກີດເປັນເຜດ ໃນນະຮົກ ຕລອດພຸທທັນດອນ ( ” 5000ປີ ” ຄືຊ່ວງເວລາທີ່ສາສນາຂອງພຣະພຸທທະເຈົ້າອົງນຶ່ງສູນສ້ຽງແລ້ວແລະພຣະ ພຸທທະເຈົ້າ ອົງໃໝ່ຍັງບໍ່ອຸບັຕ. ເໝືອນດັ່ງທູກວັນນີ້ ດັ່ງປີ 2563 ກໍກາຍເຄິ່ງພຸທທັນດອນມາແລ້ວ 63ປີ )
ເມື່ອພຣະເຈົ້າພິມພິສານຖວາຍທານແດ່ພຣະສະມະນະໂຄດົມພຸທທະເຈົ້າຄາວໃດ ກໍບໍ່ໄດ້ຢາດນໍ້າອຸທິສສ່ວນບຸນໄປໃຫ້ພວກຍາຕ ເຫລົ່ານັ້ນ ພໍຕົກກາງຄືນ ພວກເຜດທີ່ເປັນຍາຕຂອງພຣະອົງ ໄດ້ມາສົ່ງສຽງອັນໂຫຍຫວນໃກ້ໆພຣະຣາຊວັງ ທີ່ພຣະອົງປະທັບຢູ່ ໂດຍສະແດງກິຣິຍາແລະຮູບຮ່າງເປັນຕາຢ້ານກົວໃຫ້ພຣະເຈົ້າພິມພິສານໄດ້ເຫັນ ແລະ ໄດ້ຍິນ.
ພໍຮອດຕອນ ເຊົ້າພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ສະເດັດໄປຖາມພຣະພຸທທະເຈົ້າ ພຣະພຸທທະອົງຄ໌ຊົງເລົ່າເຖິງເຣື່ອງ ຄວາມເປັນມາຂອງຍາຕພຣະອົງທີ່ ລັກຂອງສົງຄ໌ ລັກໂລບຂອງວັດວາສາສນາ ແລະ ຕ້ອງທົນທຸກ ທໍລະມານເປັນເວລາອັນຍາວນານ ຕັ້ງແຕ່ຄັ້ງສາສນາຂອງ ພຣະ ກັສສະປະພຸທທະເຈົ້າ ຈົນມາ ເຖິງສາສນາຂອງ ພຣະໂຄດົມສັມມາສັມພຸທທະເຈົ້າ.
ຫລັງຈາກນັ້ນພຣະເຈົ້າພິມພິສານກໍຖວາຍທານອີກ ແລະ ອຸທິດສ່ວນບຸນກຸສົນໄປໃຫ້ ພວກຍາດທີ່ຕາຍໄປແລ້ວໄດ້ຮັບສ່ວນບຸນ ເມື່ອໄດ້ຮັບກຸສົນແລ້ວ ຍາດເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ມາສະແດງຕົນໃຫ້ ພຣະເຈົ້າພິມພິສານ ເຫັນແລະຊາບວ່າ ທຸກທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບນັ້ນ ໄດ້ເບົາບາງລົງຫລາຍແລ້ວ ເພາະການອຸທິດສ່ວນກຸສົນຂອງພຣະອົງນັ້ນເອງ.
