ບ້ານ ນາໂທນ ກຸ່ມລາດຫໍ້ ເມືອງເຊໂປນ ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ ເປັນບ້ານໜຶ່ງທີ່ ກອງທຶນຫຼຸດຜ່ອນຄວາມທຸກຍາກ (ທລຍ)  ໄດ້ເຂົ້າໄປສົ່ງເສີມກິດຈະກໍາປັບປຸງຊີວິດການເປັນຢູ່ ໂດຍຜ່ານຮູບແບບສ້າງຕັ້ງກຸ່ມຊ່ວຍເຫຼືອ ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ (ກຊກ) ຊຶ່ງມີ ທັງໝົດ 3 ກຸ່ມ, ມີສະມາຊິກ 48 ຄົນ, ຍິງ 27 ຄົນ ເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນຈາກ ທລຍ 30 ລ້ານກວ່າກີບ ເພື່ອເປັນທຶນໝູນວຽນຂອງກຸ່ມ.

ສະມາຊິກກຸ່ມ ກຊກ ໄດ້ນໍາໃຊ້ທຶນດັ່ງກ່າວ ເຂົ້າໃນກິດຈະກໍາສ້າງລາຍຮັບເປັນຕົ້ນແມ່ນການລ້ຽງເປັດ, ລ້ຽງໄກ່, ລ້ຽງໝູ, ລ້ຽງແບ້, ລ້ຽງປາ…ແຕ່ເດັ່ນກວ່າໝູ່ແມ່ນການປູກຕົ້ນແຂມ   5 ຄອບຄົວ,  ແຕ່ລະຄອບຄົວໄດ້ກູ້ຢືມ 1,000,000 ກີບ  ເພື່ອປູກແຂມໃນເນື້ອທີ່ ປະມານ 1 ເຮັກຕາ  ແຕ່ລະຄອບຄົວໄດ້ຜົນຜະລິດປະມານ 1,5 ໂຕ່ນ ແຂມໜຶ່ງກິໂລຂາຍໄດ້ 8.000 ກີບ ເວົ້າລວມແລ້ວແຕ່ລະຄອບຄົວ ສາມາດມີລາຍຮັບ 12 ລ້ານກີບຕໍ່ປີ.  ເມື່ອໄດ້ຮັບຜົນດີຄືແນວນັ້ນ  ສະມາຊິກ ຜູ້ອື່ນໆ ຈຶ່ງເລືອກມາປູກຕົ້ນແຂມ  ໂດຍຫັນເອົາເນື້ອທີ່ສວນແຄມບ້ານ ມາເປັນເນື້ອທີ່ປູກຕົ້ນແຂມ ມາຮອດປະຈຸບັນ ໝົດບ້ານມີເນື້ອທີ່ປູກຕົ້ນແຂມ 70 ເຮັກຕາ (ແຂມປູກເທື່ອໜຶ່ງ ຈະມີອາຍຸ 8 ປີ ແລະ ຈະສາມາດເກັບກູ້ດອກແຂມໃນແຕ່ລະປີ). ສໍາລັບຕະຫຼາດ ມີ 2 ປະເພດ: ຖ້າຂາຍດອກແຂມ ແມ່ນຂາຍຢູ່ກັບບ້ານ ໂດຍແມ່ຄ້າ ມາຈາກປະເທດຫວຽດນາມ ມາຊື້ຢູ່ກັບບ້ານ ແລະ ຖ້າເຮັດເປັນຍູກວາດ ຈະເຮັດໃຫ້ເພີ້ມມູນຄ່າໂດຍຍູກວາດໜຶ່ງອັນຕ້ອງໃຊ້ດອກແຂມ 0.4 ກິໂລ ຂາຍໄດ້ 10.000 ກີບ. ສ່ວນຕະຫຼາດຖ້າແມ່ນຂາຍຍ່ອຍແມ່ນຂາຍໃຫ້ບ້ານໃກ້ຄຽງ ແລະ ຂາຍສົ່ງໃຫ້ຕະຫຼາດພາຍໃນເມືອງ. ປັດໃຈທີ່ເຮັດໃຫ້ມີຜົນສໍາເລັດ ແມ່ນຍ້ອນ ສະມາຊິກຂອງກຸ່ມ ໄດ້ຖືເອົາການປະຊຸມຮ່ວມກັນຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ຢ່າງໜ້ອຍເດືອນລະ 2 ເທື່ອ ເພື່ອປຶກສາຫາລືກັນ ແລະ ຖອດຖອນບົດຮຽນນໍາກັນ ຊຶ່ງເຂົາເຈົ້າຖືວ່າການປະຊຸມ ຄືໝາກຫົວໃຈຂອງກຸ່ມ ກຊກ.

ໂດຍ: ທລຍ

ທ່ານຄໍາຝັ້ນ ວົງສະຫວັນ ຫົວໜ້າຫ້ອງການ ກະສິກໍາ ແລະ ປ່າໄມ້ເມືອງ ປາກລາຍ, ແຂວງ ໄຊຍະບູລີ ໄດ້ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ການປູກ-ການລ້ຽງ ຢູ່ເມືອງ ປາກລາຍ ແມ່ນເປັນຂະບວນຟົດຟື້ນ ແລະ ຂະຫຍາຍຕົວອອກໃນວົງກວ້າງ, ສໍາລັບການຜະລິດລະດູຝົນປີນີ້ແມ່ນມີເນື້ອທີ່ທັງໝົດ 41.028 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 523.954,2 ໂຕນ, ໃນນັ້ນ: ປູກເຂົ້ານາປີ 6.400 ເຮັກຕາ, ຮອດປະຈຸບັນແມ່ນປັກດໍາສໍາເລັດແລ້ວ 60%, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 28.800 ໂຕນ, ປູກເຂົ້າໄຮ່ມີເນື້ອທີ່ແຜນການທັງໝົດ 500 ເຮັກຕາ, ປະຕິບັດຕົວຈິງໄດ້ 455,32 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 1.548,09 ໂຕນ, ການປູກພືດຕ່າງໆເນື້ອທີ່ແຜນການ 34.128 ເຮັກຕາ, ປະຕິບັດໄດ້ 33.781,80 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 703.493,90 ໂຕນ, ໃນນີ້: ມັນຕົ້ນ ມີເນື້ອທີ່ 16.347,16 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 613.018,5 ໂຕນ, ສາລີ ມີເນື້ອທີ່ 14.573,74 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 80.155,57 ໂຕນ, ໝາກເດືອຍ ມີເນື້ອທີ່ 1.862,2 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 5.437,62 ໂຕນ, ຖົ່ວດິນ ມີເນື້ອທີ່ 431,25 ເຮັກຕາ, ຄາດຄະເນຜົນຜະລິດໄດ້ 1.190,25 ໂຕນ ແລະ ພືດອື່ນໆອີກຈໍານວນໜຶ່ງ, ການຜະລິດລະດູຝົນປີນີ້ເຖິງວ່າຈະເປັນຂະບວນຟົດຟື້ນກໍ່ຕາມ, ແຕ່ກໍ່ປາສະຈາກບໍ່ໄດ້ເລື່ອງປະກົດການທາງທໍາມະຊາດ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເກີດມີໄພແຫ້ງແລ້ງ ແລະ ສັດຕູພືດທໍາລາຍຜົນລະປູກ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ການລະບາດຂອງບົ້ງຝຸງສາລີ ກວມເອົາ 69 ບ້ານໃນທົ່ວເມືອງ, ປະຈຸບັນມີເນື້ອທີ່ຖືກບົ້ງຝຸງທໍາລາຍສວນສາລີແລ້ວ 80%, ຂອງເນື້ອທີ່ປູກສາລີທັງໝົດ, ມີເນື້ອທີ່ຖືກເສຍຫາຍ 100% ມີ 3 ຄອບຄົວ, ເນື້ອທີ່ 5,62ເຮັກຕາ.

ນອກຈາກການປູກພືດສະນິດຕ່າງໆແລ້ວ, ປະຊາຊົນຍັງໄດ້ລ້ຽງສັດໃຫຍ່ປະເພດງົວ-ຄວາຍຕື່ມອີກ, ປະຈຸບັນທົ່ວເມືອງມີສັດລ້ຽງທັງໝົດ 490.889 ໂຕ, ທຽບໃສ່ໜຶ່ງປີຜ່ານມາ ເພີ່ມຂຶ້ນ 21%, ເຊິ່ງການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງສັດດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຕ້ອງໄດ້ຂະຫຍາຍສວນປູກຫຍ້າອີກຈໍານວນຫຼາຍ, ປະຈຸບັນມີຄອບຄົວປູກຫຍ້າ ແລະ ສ້າງເດີ່ນຫຍ້າທໍາມະຊາດເພື່ອລ້ຽງສັດ ມີ 129 ຄອບຄົວ, ຄຽງຄູ່ກັນນີ້ຍັງໄດ້ສົ່ງ ແລະ ຊຸກຍູ້ໃຫ້ປະຊາຊົນລ້ຽງສັດນ້ອຍ ແລະ ສັດປີກແບບເປັນຟາມເຊັ່ນ: ຄອບຄົບຜະລິດລູກໝູ 1 ຄອບຄົວ, ມີໝູແມ່ພັນ 55 ໂຕ, ພໍ່ພັນ 10 ໂຕ, ຜະລິດລູກໝູໄດ້ 366 ໂຕ, ຄອບຄົວລ້ຽງໝູເປັນສິນຄ້າ 13 ຄອບຄົວ, ມີໝູ 698 ໂຕ, ຄອບຄົວລ້ຽງໄກ່ພັນໄຂ່ 1 ຄອບຄົວ, ມີໄກ່ພັນໄຂ່ທັງໝົດ 4.500 ໂຕ, ຜະລິດໄຂ່ໄດ້ 4.334 ໜ່ວຍ/ວັນ, ຄອບຄົວລ້ຽງປາກະຊັງ 2 ຄອບຄົວ, ມີ 60 ກະຊັງ, ປ່ອຍປາໄດ້ 41.667 ໂຕ.

ນັກຂ່າວ: ຫ້ອງວ່າການແຂວງ ໄຊຍະບູລີ

ໂດຍ: ອຸ່ນເຮືອນ ໂພທິລັກ

ໂທ: 22126933

ການສ້າງເສດຖະກິດຄອບຄົວຂອງພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນ ຢູ່ເຂດຊົນນະບົດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ສ່ວນໃຫ່ຍແມ່ນການປູກຝັງ-ລ້ຽງສັດ ເຊິ່ງເຂົາເຈົ້າເຄີຍມີມູນເຊື້ອມາແຕ່ດົນນານ ບວກກັບເງື່ອນໄຂສະພາບແວດລ້ອມຂອງທ້ອງຖິ່ນ. ຍາມໃດພັກ-ລັດກໍໄດ້ຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີ່ມ ໃຫ້ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນຫັນມາລ້ຽງສັດໃຫ້ກາຍເປັນອາຊີບຕົ້ນຕໍ ໃນການສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການລ້ຽງງົວ ຄືກັບຄອບຄົວຂອງທ່ານ ເຢຍໄກ່ໄຊຢີລີ ທີ່ຢູ່ບ້ານມົກແຫວນ ເມືອງປາກແບງ ແຂວງອຸດົມໄຊ ເຊິ່ງເປັນຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ໄດ້ຮັບຮູ້ ແລະ ເຂົ້າໃຈຕໍ່ແນວທາງຂອງພັກ-ລັດ ແລະ ໄດ້ຮັບການຊຸກຍູ້ສົ່ງເສີ່ມຈາກຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ເປັນທຶນຮອນເພື່ອນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນການລ້ຽງ.

      ທ່ານ ເຢຍໄກ່ ໄຊຢີລີ ໄດ້ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ໃນເມື່ອກ່ອນຄອບຄົວຂອງຕົນເອງແມ່ນເຮັດອາຊີບການຖ່າງປ່າເຮັດໄຮ່ ປູກເຂົ້າ, ປູກພືດຜັກຈຳນວນໜຶ່ງ ແລະ ລ້ຽງສັດປີກເພື່ອເປັນສະບຽງອາຫານ ຊີວິດການເປັນຢູ່ແມ່ນພົບຄວາມຫຸ້ຍງຍາກ ຂາດເຂີນ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການຂາດເຂົ້າກິນ ຍ້ອນສະພາບດິນຟ້າອາກາດບໍ່ອຳນວຍຄວາມສະດວກ ເຮັດໃຫ້ຜົນຜະລິດບໍ່ໄດ້ຕາມຄາດໝາຍ. ມາຮອດຊຸມປີ 2014 – 2015 ຈິ່ງໄດ້ຫັນມາລ້ຽງງົວ ໃນເບື້ອງຕົ້ນມີງົວພຽງແຕ່ 10 ກວ່າໂຕ ຜ່ານການລ້ຽງເຫັນວ່າໄດ້ຮັບຜົນ ຈຶ່ງໄດ້ສືບຕໍ່ລ້ຽງຂະຫຍາຍການລ້ຽງ ແລະ ໄດ້ມີການປູກຫ້ຍາເພື່ອເປັນອາຫານສັດ. ຕໍ່ມາກໍໄດ້ນຳງົວອອກຂາຍໂດຍສະເລ່ຍ 6-8 ໂຕຕໍ່ປີ ສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ຄອບຄົວໄດ້ຫຼາຍກ່ວາ 50 ລ້ານກີບຕໍ່ປີ. ມາຮອດປັດຈຸບັນຄອບຄົວຂອງທ່ານ ເຢຍໄກ່ ມີງົວທັງໝົດປະມານ 70ໂຕ. ທ່ານເຢຍໄກ່ ໃຫ້ຮູ້ອີກວ່າ: ພາຍຫຼັງໄດ້ຫັນມາລ້ຽງງົວຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງຄອບຄົວເຫັນວ່ານັບມື້ດີຂຶ້ນ. ມີເງິນແຮເກັບໄວ້ໃນຄອບຄົວ ສາມາດຕັ້ງເຮືອນເຄິ່ງຖາວອນຢູ່ 1 ຫຼັງ, ມີໂຮງສີເຂົ້າ, ຊື້ພາຫະນະ ແລະ ເຄື່ອງຮັບໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນທີ່ຈຳເປັນ ເປັນຕົ້ນແມ່ນລົດຈັກ, ມີໂທລະພາບ, ມີເງິນແຮໄວ້ປິ່ນປົວສຸກຂະພາບ ເວລາເຈັບ.

      ທ່ານ ເຢຍໄກ່ ໄຊຢີລີ ໃຫ້ຮູ້ຕື່ມວ່າ ອາຊີບການລ້ຽງງົວເປັນອາຊີບທີ່ມີຄວາມໝັ້ນຄົງ ມີຄວາມສະດວກສະບາຍຫຼາຍ ຖ້າປຽບທຽບກັບການເຮັດໄຮ່ຄືແຕ່ກ່ອນ ນອກຈາກນັ້ນຍັງສາມາດສ້າງລາຍຮັບໄດ້ດີ ເໝາະສົມກັບຫຼາຍໆຄອບຄົວທີ່ຢູ່ຊົນນະບົດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ ໃນການສ້າງອາຊີບ ສ້າງລາຍຮັບ. ສະນັ້ນ ຈິ່ງຢາກແນະນຳໃຫ້ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າທີ່ກຳລັງຊອກຫາອາຊີບໃນການທຳມາຫາກິນໃຫ້ຫັນມາລ້ຽງງົວເພື່ອເປັນສິນຄ້າ, ສ້າງລາຍຮັບໃຫ້ແກ່ຄອບຄົວ ເຮັດໃຫ້ຊີວິດຄອບຄົວນັບມື້ດີຂຶ້ນ.

      ສຳຫຼັບຕໍ່ໜ້າ ແມ່ນຈະສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍກິດຈະກຳການລ້ຽງໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນອີກຕື່ມ ໂດຍສະເພາະແມ່ນຂະຫຍາຍການປູກຫ້ຍາເພື່ອເປັນອາຫານງົວໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.

ຂຽນໂດຍ: ສີຈັນ ເກດວົງສາ

ທ່ານ ນວນຈັນ ອາຍຸ 48 ປີ ຊົນເຜົ່າຕະໂອ້ຍ, ບ້ານຕາຢົງ, ກຸ່ມບ້ານລະແບງ, ເມືອງນອງ ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ, ປະກອບມີສະມາຊິກທັງໝົດ 7 ຄົນ, ລູກ 5 ຄົນ, ຍິງ 2 ຄົນ; ໄດ້ເຂົ້າສະມາຊິກກຸ່ມ ກຊກ ກຸ່ມສີວິໄລ ໃນຕົ້ນປີ 2017 ເບື້ອງຕົ້ນໄດ້ກູ້ຢືມເງິນນໍາກອງທຶນພັດທະນາບ້ານຈໍານວນ 1.000.000 ກີບ ເພື່ອມາລົງທຶນໃນການລ້ຽງໄກ່ລາດ ໄດ້ຊື້ແມ່ພັນໄກ່ 10 ໂຕ ແລະ ພໍ່ພັນໄກ່ 2 ໂຕ, ລາວໄດ້ໄປຝຶກອົບຮົມວິທີການລ້ຽງ ແລະ ວິທີສັກຢາກັນພະຍາດໄກ່ລາດ ຈາກຫ້ອງການກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ເມືອງ ແລະ ໃນທ້າຍປີ 2018 ໄດ້ຂຶ້ນໄປຝຶກອົບຮົມຕື່ມຢູ່ສູນຄົ້ນຄວ້າຜະລິດແນວພັນສັດປີກ ໜອງແຕ່ງ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ;  ຈາກນັ້ນກໍໄດ້ມີແນວຄິດຂະຫຍາຍການລ້ຽງໄກ່ລາດ ຜ່ານການຂາຍໃນ 9 ຊຸດໃນໄລຍະຜ່ານມາ ສາມາດຂາຍຊຸດໜຶ່ງ 60 ໂຕ ລວມທັງໝົດ 9 ຊຸດ ແມ່ນ 540 ໂຕ ໜຶ່ງໂຕຂາຍໄດ້ 35.000 ກີບ ຫຼື ໜຶ່ງຊຸດ 2.100.000 ກີບ ໄດ້ເງິນທັງໝົດ 18.900.000 ກີບ ສະເລ່ຍແລ້ວໃນໜຶ່ງປີຜ່ານມາ ຄອບຄົວຂອງທ່ານ ນວນຈັນ ມີລາຍຮັບຈາກການລ້ຽງໄກ່ລາດ 1.575.000 ກີບ/ເດືອນ.

ສ່ວນວິທີການລ້ຽງແມ່ນເລີ່ມຈາກການເຮັດຄອກໄກ່ສອງຄອກທີ່ມີຂະໜາດ 3×2 ແມັດ ເພື່ອເປັນບ່ອນອາໃສໃຫ້ໄກ່ລາດ ຄອກທຳອິດແມ່ນໄວ້ເປັນບ່ອນຢູ່ອາໃສຂອງພໍ່ພັນ-ແມ່ພັນ ແລະ ຄອກທີສອງແມ່ເອົາໄວ້ສຳລັບໃຫ້ແມ່ໄກ່ຟັກໄຂ່ ແລະ ເຮັດຄອກໄກ່ໃຫ້ສູງຈາກພື້ນດິນປະມານ 50 ຊັງຕີແມັດ.  ໜຶ່ງຄອກແມ່ນພຽງພໍໃນການລ້ຽງໄກ່ປະມານ 30ໂຕ ພ້ອມທັງໄດ້ມີການຊັກຢາວັກຊິນ ແລະ ຢອດຢາກັນພະຍາດ ຫຼາຍຊະໜິດເປັນປະຈໍາເຊັ່ນ: ພະຍາດນິວຄັດເຊິນ, ພະຍາດຫຼອດລົມອັກເສບ, ພະຍາດອະຫິວາສັດປີກ, ພະຍາດໝາກສຸກໄກ່ ເຫຼົ່ານີ້ເປັນຕົ້ນ.

ປັດຈຸບັນມີແມ່ພັນໄກ່ 35 ໂຕ ແລະ ພໍ່ພັນໄກ່ 10 ໂຕ ສາມາດໃຫ້ລູກ 150-200 ໂຕຕໍ່ຊຸດ; ຜ່ານການດໍາເນີນກິດຈະກໍາລ້ຽງໄກ່ ຂາຍໄກ່  ສາມາດຊື້ຕູ້ຟັກໄຂ່  1 ໜ່ວຍ  ຊຶ່ງສາມາດຝັກໄຂ່ໄດ້ 250 ໜ່ວຍຕໍ່ຊຸດ ພ້ອມນີ້ຍັງສາມາດຊື້ຈັກສີເຂົ້ານ້ອຍໄດ້ 1 ເຄື່ອງ, ລົດໄຖ່ນາເດີນຕາມ 1 ເຄື່ອງ, ລົດຈັກ 1 ຄັນ, ເຄື່ອງບົດອາຫານສັດ 1 ເຄື່ອງ ແລະ ຍັງມີທຶນສົ່ງເສີມໃຫ້ລູກທີ່ຮຽນໜັງສືຢູ່ແຂວງສະຫວັນນະເຂດ 3 ຄົນ, ຍິງ 1 ຄົນ ຜູ້ໜຶ່ງເດືອນລະ 500.000 ກີບ.

ຂໍ້ມູນຈາກ:ພັດທະນາຊຸມຊົນ

ໃນແຕ່ລະປີພໍໃກ້ຈະຮອດວັນປູກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊາດ ວັນທີ 1 ມິຖຸນາ ພວກເຮົາມັກໄດ້ຍິນການໃຫ້ສຳພາດ ຫຼື ອອກຂ່າວຂອງບັນດາຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ນັບແຕ່ສູນກາງລົງຮອດທ້ອງຖິ່ນຜ່ານສື່ຕ່າງໆ ກ່ຽວກັບການກະກຽມປູກຕົ້ນໄມ້ ໂດຍໄດ້ລະບຸຢ່າງຈະແຈ້ງກ່ຽວກັບເນື້ອທີ່ຄາດໝາຍ, ຈຳນວນເບ້ຍໄມ້ ແລະ ປະເພດໄມ້ທີ່ຈະປູກຢ່າງຄັກແນ່ ເພື່ອແນ່ໃສ່ປະກອບສ່ວນເຮັດໃຫ້ອັດຕາການປົກຫຸ້ມຂອງປ່າໄມ້ຢູ່ໃນລາວນັບມື້ເພີ່ມຂຶ້ນ. ແຕ່ກົງກັນຂ້າມພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນເລີຍກ່ຽວກັບການອອກຂ່າວຢັ້ງຢືນຢ່າງລະອຽດກ່ຽວກັບອັດຕາການລອດເຫຼືອຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄປແລ້ວໃນແຕ່ລະປີວ່າຍັງເຫຼືອໜ້ອຍຫຼາຍປານໃດ ເພາະໃນຕົວຈິງເຫັນວ່າຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄປແລ້ວຢູ່ຫຼາຍທ້ອງຖິ່ນມີອັດຕາການລອດເຫຼືອບໍ່ຫຼາຍ ຍ້ອນຂາດການເອົາໃຈໃສ່ໃນການບົວລະບັດຮັກສາ ເຮັດໃຫ້ເກີດມີຄຳຖາມ ແລະ ສຽງວິພາກວິຈານຈາກສັງຄົມບໍ່ໜ້ອຍວ່າ ການປູກຕົ້ນໄມ້ໃນແຕ່ລະປີ ສ່ວນຫຼາຍເຮັດເອົາແຕ່ຮູບການ ຫຼື ພຽງແຕ່ສ້າງຂະບວນການເທົ່ານັ້ນ ເພາະຫຼັງຈາກປູກຕົ້ນໄມ້ໃນແຕ່ລະປີໄປແລ້ວ ບໍ່ມີມາດຕະການບົວລະບັດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາທີ່ດີ, ຍ້ອນການແບ່ງຄວາມຮັບຜິດຊອບກັນບໍ່ລະອຽດ, ສູນກາງມອບໃຫ້ແຂວງ, ແຂວງມອບຕໍ່ໃຫ້ເມືອງ, ເມືອງມອບຕໍ່ໃຫ້ບ້ານ ແລະ ກໍລະນີອື່ນໆ ເຮັດໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄປແລ້ວແມ່ນປ່ອຍປະໃຫ້ຟ້າຝົນຫົດນໍ້າໃຫ້ຕາມທຳມະຊາດ ຕົ້ນໃດທີ່ມີຄວາມແຂງແຮງ ແລະ ທົນທານຈຶ່ງສາມາດເຕີບໂຕໄດ້, ສ່ວນຕົ້ນໃດທີ່ບໍ່ແຂງແຮງແມ່ນບໍ່ສາມາດເຕີບໂຕໄດ້ ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຕາຍໄປ ເຮັດໃຫ້ສູນເສຍງົບປະມານຂອງລັດຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍໃນແຕ່ລະປີ.

ປັດຈຸບັນ, ບັນດາຂະແໜງການນັບແຕ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນໄດ້ກະກຽມເບ້ຍໄມ້ທີ່ຈະປູກໄວ້ພ້ອມແລ້ວ ໂດຍປະຕິບັດຕາມແຈ້ງການຂອງກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ສະບັບເລກທີ 0035 ລົງວັນທີ 10 ພຶດສະພາ 2019 ກ່ຽວກັບການສ້າງຂະບວນການປູກຕົ້ນໄມ້ ແລະ ຟື້ນຟູປ່າ ເນື່ອງໃນໂອກາດວັນປູກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊາດ ວັນທີ 1 ມິຖຸນາ ໂດຍອີງຕາມເງື່ອນໄຂ ແລະ ຄວາມເໝາະສົມຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ. ໃນນີ້ສະເພາະຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ ໃນຕົ້ນເດືອນມີນາປີນີ້ໄດ້ເກີດມີໄຟໄໝ້ລາມປ່າຢູ່ເຂດພູພະນັງ ແລະ ເຂດອື່ນໆຂອງ 3 ເມືອງຄື: ສັງທອງ, ສີໂຄດຕະບອງ ແລະ ນາຊາຍທອງ ເຮັດໃຫ້ເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ເສຍຫາຍຫຼາຍກວ່າ 400 ເຮັກຕາ ແລະ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນໄດ້ວາງຄາດໝາຍໄວ້ວ່າ ຈະປູກຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍກວ່າ 300 ເຮັກຕາ, ໃນນີ້ຫຼາຍກວ່າໝູ່ແມ່ນຢູ່ເມືອງສັງທອງ 120 ກວ່າເຮັກຕາ, ຮອງມາແມ່ນເມືອງໄຊທານີ 100 ເຮັກຕາ ແລະ ອື່ນໆ.

ທ່ານ ຫຼ້າສາຍ ນວນທາສິງ ຫົວໜ້າພະແນກກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນໃຫ້ສຳພາດວ່າ: ການປູກຕົ້ນໄມ້ຢູ່ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນປີນີ້ ປະຕິບັດຄືທຸກໆປີຜ່ານມາ ໂດຍເນັ້ນໃຫ້ພາກລັດ ແລະ ເອກະຊົນຮ່ວມກັນປູກ ນອກຈາກປູກໃນເນື້ອທີ່ທີ່ເໝາະສົມແລ້ວ ຍັງເນັ້ນໃສ່ປູກຕົ້ນໄມ້ເພື່ອສ້າງນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນໃຫ້ກາຍເປັນຕົວເມືອງສີຂຽວ ແລະ ໜ້າຢູ່.

ລັດຖະບານໄດ້ວາງຄາດໝາຍເຮັດໃຫ້ອັດຕາການປົກຫຸ້ມຂອງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ຢູ່ໃນລາວກວມ 70 ສ່ວນຮ້ອຍໃນປີ 2020 ຕາມທິດການພັດທະນາແບບຍືນຍົງ ແລະ ການເຕີບໂຕສີຂຽວຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດວາງອອກ, ແຕ່ມາຮອດປີ 2017 ຜ່ານມາ ອັດຕາການປົກຫຸ້ມຂອງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ຢູ່ໃນລາວ ຖ້າອີງໃສ່ມາດຕະຖານຂອງລາວຢູ່ທີ່ 60 ກວ່າສ່ວນຮ້ອຍ ແຕ່ຖ້າອີງໃສ່ມາດຕະຖານສາກົນຢູ່ທີ່ 79 ສ່ວນຮ້ອຍຂອງເນື້ອທີ່ທົ່ວປະເທດ.

ທ່ານ ຊູຊາດ ໄຊຍະກຸມມານ ຫົວໜ້າກົມປ່າໄມ້, ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ໃຫ້ສຳພາດວ່າ: ເພື່ອເຮັດໃຫ້ອັດຕາການປົກຫຸ້ມຂອງເນື້ອທີ່ປ່າໄມ້ໃນລາວບັນລຸຕາມຄາດໝາຍທີ່ວາງໄວ້ ມັນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທຸກພາກສ່ວນໃນສັງຄົມເປັນເຈົ້າການປູກຕົ້ນໄມ້, ຄຸ້ມຄອງ ແລະ ປົກປັກຮັກສາປ່າໄມ້ ຮ່ວມກັນໃຫ້ຈິງຈັງກວ່າເກົ່າ ດ້ວຍການປະຕິບັດບັນດາມາດຕະການທີ່ຂັ້ນເທິງວາງອອກຢ່າງເຂັ້ມງວດ ແລະ ບໍ່ຄວນມອບຄວາມຮັບຜິດຊອບວຽກງານນີ້ໃຫ້ກົມປ່າໄມ້ພຽງຢ່າງດຽວ. ທ່ານຜູ້ຟັງທີ່ເຄົາລົບ! ການປູກຕົ້ນໄມ້ບໍ່ໄດ້ຈຳກັດສະເພາະຕ້ອງປູກໃນໂອກາດວັນປູກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊາດ ວັນທີ 1 ມິຖຸນາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ສາມາດປູກໄດ້ຕະຫຼອດລະດູຝົນ ໂດຍອີງຕາມສະພາບເງື່ອນໄຂ ແລະ ຄວາມເໝາະສົມຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ. ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງຮຽກຮ້ອງມາຍັງທຸກພາກສ່ວນ ແລະ ທຸກຄົນໃນສັງຄົມຈົ່ງຫັນມາປູກຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ເມື່ອປູກແລ້ວຕ້ອງມີມາດຕະການບົວລະບັດ ແລະ ປົກປັກຮັກສາໃຫ້ດີ ເພື່ອໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄປນັ້ນຈະເລີນເຕີບໂຕໄວເປັນປ່າໄມ້ທີ່ຂຽວງາມ ແລະ ອຸດົມສົມບູນໃນຕໍ່ໜ້າ. ຫ້າມເດັດຂາດບໍ່ໃຫ້ຖືເອົາການປູກຕົ້ນໄມ້ເປັນພຽງການສ້າງຂະບວນການ ແລະ ປູກໃນເນື້ອທີ່ເກົ່າເປັນປະຈຳທຸກປີ ບົນພື້ນຖານການປະຢັດມັດທະຍັດ. ສ່ວນຜູ້ທີ່ໄປປູກຕົນໄມ້ຕ້ອງຄຳນຶງເຖິງຫຼັກການປູກຕົ້ນໄມ້ທີ່ຖືກຕ້ອງ ບໍ່ແມ່ນໄປປູກເພື່ອເອົາຂະບວນການ, ປູກພໍແລ້ວມື ແລະ ພໍໄດ້ຖ່າຍຮູບລົງເຟສບຸກເທົ່ານັ້ນ. ເມື່ອປູກສຳເລັດແລ້ວຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງນັບແຕ່ສູນກາງລົງຮອດທ້ອງຖິ່ນຕ້ອງມອບຄວາມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ກັນບົວລະບັດຮັກສາຢ່າງລະອຽດ ຢ່າຖີ້ມຮັບຜິດຊອບໃຫ້ກັນຄືທີ່ຜ່ານມາ ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ຈະເຮັດໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄປຖືກປ່ອຍປະໄປຕາມທຳມະຊາດ ໃນທີ່ສຸດກໍ່ຕາຍໄປເອງ ເຮັດໃຫ້ສູນເສຍ

ແຕ່​ວັນ​ທີ 25 ຫາ ວັນ​ທີ 27 ເມ​ສາ​ 2019, ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ສຸ​ດຍອດ​ເວ​ທີ​ປຶກ​ສາ​ຫາ​ລື​ເພື່ອ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ສາ​ກົນ “ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ” ຄັ້ງ​ທີ 2 ໄດ້​ຈັດ​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ນະ​ຄອນຫຼວງ​ປັກ​ກິ່ງ. ມີຜູ້ແທນຈາກ​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ 6000 ກວ່າທ່ານ​ທີ່​ມາ​ຈາກ 150 ປະ​ເທດ ແລະ 92 ອົງ​ການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ສາ​ກົນ​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມກອງ​ປະ​ຊຸມ​ເທື່ອ​ນີ້. ມີປະມຸກລັດແລະຫົວໜ້າລັດຖະບານຈາກ 40 ປະ​ເທດ ແລະ ອົງ​ການ​ຈັດ​ຕັ້ງ​ສາ​ກົນ​ ເຊິ່ງ​ລວມ​ທັງ ທ່ານ​ບຸນ​ຍັງ ວໍ​ລະ​ຈິດ ປະ​ທານ​ປະ​ເທດ​ສ​ປ​ປ​ລາວ. ທີ່ປະຊຸມໄດ້​ເປັນ​ເອ​ກະ​ພາບ​ກັນ​ເຫັນ​ດີ​ຊຸກ​ຍູ້​ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ໃຫ້​ພັດ​ທະ​ນາ​ກ້າວ​ໄປ​ສູ່​ເປົ້າ​ໝາຍ​ທີ່​ມີ​ມາດ​ຕະ​ຖານ​ສູງ ສ້າງ​ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດ​ໃກ້​ແກ່​ປະ​ຊາ​ຊົນ ແລະ ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ແບບ​ຍືນ​ຍົງ.

ທ່ານ​ປະ​ທານ​ບຸນ​ຍັງ ວໍ​ລະ​ຈິດ​ໄດ້​​ໄປເຂົ້າ​ຮ່ວມກອງ​ປ​ະ​ຊຸມ​ສຸດຍອດ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ” ມາ2 ຄັ້ງ​​ແລ້ວ. ໃນ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ຄັ້ງ​ນີ້ ທ່ານ​​ກ່າວ​ວ່າ, ລັດ​ຖະ​ບານ​ລາວ​ໃຫ້​ຄວາມ​ສຳ​ຄັນ​ສູງ ແລະ ຕັ້ງ​ໜ້າ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”, ແລະ​ດີ​ໃຈ​ທີ່​ໄດ້​ເຫັນ ໂຄງ​ການທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ ແລະ ໂຄງ​ການ​ສຳ​ຄັນ​​ອື່ນໆ​ໄດ້​ມີ​ຄວາມ​ຄືບ​ໜ້າ​ຢ່າງໜັກ​ແໜ້ນ.

ໃນ​ຖາ​ນະ​ເປັນ​ປະ​ເທດ​ດຽວ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ຊາຍ​ແດນ​ຕິດ​ກັບ​ທະ​ເລ​ໃນ​ພາກ​ພື້ນ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສຽງ​ໃຕ້, ​ແຜນ​ການ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ພັດ​ທະ​ນາ​ປະ​ເທດ​ຈາກ “ປະ​ເທດ​ທີ່​ບໍ່​ຕິດ​ກັບ​ທະ​ເລ ” ໃຫ້ກາຍເປັນ “ປະ​ເທດເຊື່ອມ​ຕໍ່​ໃນ​ອະ​ນຸ​ພາກ​ພື້ນ”, ພັກ ແລະ ລັດ​ຖ​ະ​ບານ​ລາວ​ສະ​ເໜີ​ໃຫ້ເຊື່ອມ​ຈອດ​ກັບ​ຂໍ້​ລິ​ເລີ່ມ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”. ສະ​ນັ້ນ, ປະ​ເທດ​ລາວ​ຈຶ່ງກາຍເປັນ​ໜຶ່ງ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ປະ​ເທດ​ທີ່​ເຫັນ​ດີ ແລະ ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຂໍ້​ລິ​ເລີ່ມ “ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”ກ່ອນ​ໝູ່. ໃນ​ໂຄງ​ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ຕ່າງໆ​ລະ​ຫວ່າງ​ລາວ-​ຈີນ, ໂຄງ​ການເສັ້ນ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​ຈີ​ນ​ແມ່ນປະ​ຈັກ​ຕາ​​ເປັນ​ພິ​ເສດ. ຫຼັງ​ຈາກ​ໂຄງ​ການ​ນີ້​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ​ແລ້ວ, ຈະ​ສິ້ນ​ສຸດ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ທີ່​ປະ​ເທດ​ລາວ​ບໍ່​ມີ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາງ​ມາດ​ຕະ​ຖານ​ໃນ​ເມື່ອ​ກ່ອນ, ຈະ​ຊຸກ​ຍູ້​ປະ​ເທດ​ລາວ​ໃຫ້ກາຍ​ເປັນ​ຊຸມ​ທາງ​ຄົມ​ມະ​ນາ​ຄົມ​ທີ່​ສຳ​ຄັນ​ໃນ​ເຄືອ​ຂ່າຍ​ຄົມ​ມະ​ນາ​ຄົມ​ທາງ​ບົກ​ຂອງ​ອາ​ຊີ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ສຽງ​ໃຕ້ ກໍ​ຄື ເຄືອ​ຂ່າຍ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ພາກ​ພື້ນ​ອາ​ຊີ.

ແຕ່​ວ່າ,​ກໍ​ມີ​ຫາງ​ສຽງ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ເປັນ​ໃຍ ແລະ ມີຄວາມ​ເຫັນແຕກ​ຕ່າງ​ກັນ​ຈຳນວນໜຶ່ງ, ຄື ບາງ​ຄົນ​ເປັນ​ຫ່ວງວ່າ ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ໄດ້​ລົງ​ທຶນ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ນີ້​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ລັດ​ຖະ​ບານ​ຕິດ​ໜີ້​ເປັນ​ມູນ​ຄ່າ​ສູງ​; ບາງ​ຄົນ​ເປັນ​ຫ່ວງວ່າ ໂຄງ​ການ​ລົດ​ໄຟ​ຈະ​ທຳ​ລາຍ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ທຳ​ມະ​ຊາດ​ທີ່​ສວຍ​ງາມ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ລາວ; ບາງ​ຄົນ​ເປັນ​ຫ່ວງວ່າ ຄົນ​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ​ທີ່ຫຼັ່ງ​ໄຫຼ​ເຂົ້າ​ສູ່​ປະ​ເທດ​ລາວ​ນັບ​ມື້​ນັບຫຼາຍ​ຂຶ້ນ ຈະ​ກະ​ທົບ​ເຖິງ​ໂອ​ກາດ​ຊອກ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳ​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ລາວ. ເມື່ອ​ຜະ​ເຊີນ​ກັບ​ການ​ປ່ຽນ​ແປງ​ອັນ​ໃຫຍ່ຫຼວງ​ທີ່​ກຳ​ລັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ ຫຼື ອາດ​ຈະ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຢູ່​ອ້ອມ​ຂ້າງ, ການ​ທີ່​ມີຄວາມ​ວິ​ຕົກ​ກັງ​ວົນ​ຕ່າງໆ​ນາ​ນາ​​ກໍ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ປົກ​ກະ​ຕິ​ຢູ່​ແລ້ວ, ແຕ່​ບາງ​ຄົນ​ທີ່​ເຈ​​ດຕະ​ນາ​ບໍ່​ດີ​ໄດ້​ເຜີຍ​ແຜ່​ຖ້ອຍ​ຄຳ​ວ່າ ປະ​ເທດ​ລາວ​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ “ປະ​ເທດ​ທາງ​ຜ່ານລ້າ​ໆ”, ແຕ່ຄວາມເປັນຈິງມັນເປັນແນວໃດແທ້ ?

“ຖ້າ​ຢາກ​ຮັ່ງ​ມີ​ຂຶ້ນ ​ຕ້ອງ​ປູ​ທາງ​ໄປ​ກ່ອນ.” ສຸ​ພາ​ສິດ​​ຈີນ​ປະໂຫຍກ​ນີ້​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ຄວາມ​ຮັບ​ຮູ້​ຮ່ວມ​ກັນ​ຂອງ​ປະ​ເທດ ແລະ ປະ​ຊາ​ຊົນ​ນັບ​ມື້ຫຼາຍຫຼາຍ​ຂຶ້ນ. ສະ​ຖິ​ຕິ​ສະ​ແດງ​ໃຫ້​ເຫັນ​ວ່າ, ​ລວ​ມ​ໄລ​ຍະ​​ທາງຫຼວງ ແລະ ທາງ​ລົ​ດ​ໄຟ  ​ສະ​ເລ່ຍ​ຕໍ່​ຫົວ​ຄົນ​ຂອງ​ອາ​ເມ​ຣິ​ກາ​ລ້ວນ​ແຕ່​ຢູ່ໃນ​ອັນ​ດັບ​ໜຶ່ງ​ຂອງ​ໂ​ລກ. ເຖິງ​ຈະ​ເປັນຊໍ່າ​ນີ້​ກໍ​ຕາມ ແຕ່ ໃນ​ເວ​ລາໂຄສະນາຫາສຽງ​ແຂ່ງ​ຂັນ​ເລືອກ​ຕັ້ງ​​ປະ​ທາ​ນາ​ທິ​ບໍ​ດີ, ທ່ານ​ໂດ​ນັນ ທ​ຣຳ​ຍັງ​ໄດ້​​ໃຫ້​ຄຳ​ໝັ້ນ​ສັນ​ຍາ​ວ່າຈະ​ໃຊ້​ງົບ​ປະ​ມານ​ຈຳ​ນວນ 550ຕື້​ໂດ​ລາ​ສະ​ຫະ​ລັດ​ເຂົ້າ​ໃນ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ ເຊິ່ງ​ລວມ​ທັງ​ການ​ກໍ່​ສ້າງເສັ້ນ​ທາງ​ຕ່າງໆ. ​ອາ​ເມ​ຣິ​ກາ​ທີ່​ເປັນ​ປະ​ເທດ​​ທີ່ພັດ​ທະ​ນາ​ແລ້ວ ແຕ່​ຍັງ​ເນັ້ນ​ຄວາມ​ສຳ​ຄັນ​ໃນ​ການ​ສ້າງ​ເສັ້ນທາງ​​ຕ່າງໆ, ປະ​ເທດ​ທີ່​ພວມ​ພັດ​ທະ​ນາຫຼືດ້ອຍພັດທະນາຄືພວກເຮົາຍິ່ງມີຄວາມຈຳເປັນໃນການກໍ່ສ້າງ​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ.

ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ລັດ​ຖະ​ບານລາວ​ຕິດ​ໜີ້ຫຼາຍ​ເກີນ​ໄປ​ແທ້ບໍ່?

ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ​ໄດ້​ໃຊ້​ຮູບ​ການBOT, ໝາຍ​ຄວາມ​ວ່າ ລັດ​ຖະ​ບານ​ລາວມອບ​ໃຫ້​ບໍ​ລິ​ສັດທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ອະ​ນຸ​ມັດ​ດຳ​ເນີນ​ການ​ລົງ​ທຶນ ລະ​ດົມ​ທຶນ ກໍ່​ສ້າງ, ຮັກ​ສາ ແລະ ດຳ​ເນີນ​ທຸ​ລະ​ກິດ​ໃນ​ໂຄງ​ການ​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ​ອັນ​ໜຶ່ງ​ພາຍ​ໃນ​ເວ​ລາ​​ທີ່ກຳ​ນົດ​ໄວ້, ຫຼັ​ງ​ຈາກ​ເວ​ລາ​ກຳ​ນົດ​ສິ້ນ​ສຸດ​​ແລ້ວ, ທາງ​ບໍ​ລິ​ສັດ​ຈະ​ມອບ​ໂຄງ​ການ​ດັ່ງ​ກ່າວ​ໃຫ້​ແກ່​ລັດ​ຖະ​ບານ​ຂອງ​ປະ​ເທດນັ້ນ​ໂດຍ​ບໍ່​ເກັບ​ຄ່າ.

ຮູບ​ການ​ແບບ​ນີ້​ໄດ້​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ກົນ​ໄກ​ຕະຫຼາດ ແລະ ການ​ບໍ​ລິ​ຫານ​ຂອງ​ລັດ​ຖະ​ບານ​ໃຫ້​ປະ​ສານ​ສົມ​ທົບ​ກັນ, ໄດ້​ແກ້​ໄຂ​ບັນ​ຫາ​ຂາດ​ເຂີນ​ທຶນ​ຮອນ, ທັງ​ໄດ້​ຮັບ​ປະ​ກັນ​ສິດ​ຄວບ​ຄຸມ​ຂອງ​ລັດ​ຖະ​ນ​ຕໍ່​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ. ​ເຊິ່ງ​ເປັນຮູບ​ການ​ທີ່ໄດ້​ຮັບ​ການ​ນຳ​ໃຊ້​ຢ່າງ​ສຳ​ເລັດ​ຜົນ​ຢູ່​ຝ​ຣັ່ງ, ອັງ​ກິດ, ອາ​ເມ​ລິ​ກາ ແລະ ພາກ​ພື້ນ​ອາ​ຊີ​ປາ​ຊິ​ຟິກ, ແລະ​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ນິ​ຍົມ​ຈາກ​ທົ່ວ​ໂລກ​ຢ່າງກວ້າງ​ຂວາງ.

ຄ້າຍໆ​ກັບ​ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​-ຈີນ, ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຄວາມ​ໄວ​ສູງ​ຈາກນະຄອນຫຼວງຈາ​ກາ​ຕາ-ບັນ​ດົງ​ທີ່​ກຳ​ລັງ​ກໍ່​ສ້າງ​ຢູ່ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ​ກໍ​ເປັນ​ໂຄງ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ໃນຂອບ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”, ໂດຍ​ເຊື່ອມ​ໂຍງ​ກັບ​ຍຸດ​ທະ​ສາດ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຂອງ​ສອງ​ຝ່າຍ​, ​ແລະ​ໄດ້​ກໍ່​ສ້າງ​ດ້ວຍ​ຮູບ​ການBOT ເຊັ່ນ​ກັນ. ທ່ານ​ລູ​ຮຸດ ບິນ​ຊາ ປັນ​ໄຈ​ຕັນ ລັດ​ຖະ​ມົນ​ຕີ​ກະ​ຊວງວຽກ​ງານ​ທາງ​ທະ​ເລ ແລະ​ການ​ປະ​ມົງ​ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ​ທີ່​ໄດ້​ເຂົ້າ​ຮ່ວມກອງ​ປະ​ຊຸມ​ສຸດຍອດ​ເວ​ທີ​ປຶກ​ສາ​ຫາ​ລື​ເພື່ອ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ສາ​ກົນ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ຄັ້ງ​ທີ 2 ໄດ້​ກ່າວ​ໃນ​ຫວ່າງ​ບໍ່​ດົນ​​ນີ້​ວ່າ, ໃນ​ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”, ເຖິງວ່າ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ພື້ນ​ຖານ​ໂຄງ​ລ່າງ​ຈະ​ໃຊ້​ເວ​ລາ​ດົນ​ນານ, ແຕ່​ມີ​ຜົນ​ດີ​ຕໍ່​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ແຫ່ງ​ຊາດ. ທ່ານ​ກ່າວ​ວ່າ, ອິນ​ໂດ​ເນ​ເຊຍ​ໄດ້​ສຳຫຼວດ​ຄົ້ນ​ຄວ້າ​ຢ່າງ​ເຕັມ​ທີ່​ແລ້ວ​ເຫັນ​ວ່າ, ຮູບ​ການ​ທີ່​ຮ່ວມ​ມື​ກັບ​ຈີນ​ນັ້ນ​ເປັນ​ຮູບ​ການ​ທີ່​ຖືກ​ຕ້ອງ​ແລະ ສາ​ມາດ​ພັດ​ທະ​ນາ​ແບບ​ຍືນ​ຍົງ​ໄດ້, ຈະ​ບໍ່​ມີ​ໜີ້​ສິນ​ສຳ​ລັບ​ລັດ​ຖະ​ບານ.

​ອີກ​ເລື່ອງ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ໜ້າ​ຈະ​ກ່າວ​ເຖິງ​ກໍ​ຄື: ໃນ​ໄລ​ຍະ​ຈັດ​ກອງ​ປະ​ຊຸມ​ສຸດຍອດ​ເວ​ທີ​ປຶກ​ສາ​ຫາ​ລື​ເພື່ອ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ສາ​ກົນ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ຄັ້ງ​ທີ 2, ​ເຈົ້າ​ໜ້າ​ທີ່​ປະ​ເທດ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ເຂົ້າ​ຮ່ວມກອງ​ປະ​ຊຸມ​ໄດ້​ຮ່ວມ​ກັນ​ຖະ​ແຫຼງ “​ຂອບການ​ວິ​ເ​ຄາະ​​ກ່ຽວ​ກັບ​ລັກ​ສະ​ນະ​ຍືນ​ຍົງດ້ານ​ໜີ້​ສິນ ​ຂອງ‘ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້​ນ​ທາງ’”, ຈະ​ປ້ອງ​ກັນ ແລະ​ຄວບ​ຄຸມ​ຄວາມ​ສ່ຽງ​ໃນ​ການ​ຮ່ວມ​ມື​ດ້ານລະ​ດົມ​ທຶນ​ ແລະ​ລົງ​ທຶນຢ່າງ​ມີ​ປະ​ສິດ​ທິ​ຜົນ, ເພື່ອ​ຮັບ​ປະ​ກັນ​ໃຫ້​ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ ​ພັດ​ທະ​ນາ​ແບບ​ຍືນ​ຍົງ(debt sustainability framework for participating countries of the belt and road initiative).

ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ​ຈະ​ທຳ​ລາຍ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ທຳ​ມະ​ຊາດ​ຂອງ​ລາວແທ້​ບໍ່?

ເມື່ອ​ປີ 2005, ທ່ານ​ປະ​ທານ​ສີ​ຈິ້ນ​ຜິງ​, ປະທານປະເທດຈີນ ໄດ້ກ່າວເຖິງຄຳວ່າ “ພູ​ຂຽວ​ນ້ຳ​ໃສ​ ກໍ​ເປັນ​ພູ​ເງິນ​ພູ​ຄຳ”. ເປັນ​ເວ​ລາ​ດົນ​ນານ​ມາ​ນີ້, ລັດ​ຖະ​ບານ​ຈີນ​ກໍ​ໄດ້​ປ​ະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ທັດ​ສະ​ນະ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຄື​ແນວ​ນີ້​ຢ່າງ​ສະ​ເໝີ​ຕົ້ນ​ສະ​ເໝີ​ປາຍ. ຕົວ​ຢ່າງວ່າ ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ຊິ່ງ​ໄຫ-ຕິ​ເບດ​ຂອງ​ຈີນ​ທີ່ໄດ້​ເນັ່ງ​ຜ່ານ​ພູ​ພຽງ​ທີ່​ສູງ​ກວ່າ​ໝູ່​ໃນ​ໂລກ, ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ນິ​ເວດ​ມີ​ຄວາມ​ອ່ອນ​ໄຫວ​ທີ່​ສຸດ. ຈາກ​ການ​ອອກ​ແບບ​ຮອດ ການ​ກໍ່​ສ້າງ ​ຮັກ​ສາ ແລະ​ແລ່ນ​ລົດ, ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ສາຍ​ນີ້​ໄດ້​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕາມ​ທັດ​ສະ​ນະ​​ທີ່ “ຖື​ການ​ອະ​ນຸ​ລັກ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ເປັນ​ວຽກ​​ບຸ​ລິ​ມະ​ສິດ”ມາ​ໂດຍ​ຕະຫຼອດ, ແລະ​ຖືເປັນ “ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ທີ່​ເປັນ​ມິດ​ກັບ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ”ສາຍ​ທຳ​ອິດ​ຂອງ​ຈີນ.

​ຄຳ​ບູ​ຮານ​ຈີນ​​ກ່າວໄວ້​ວ່າ “ສິ່ງ​ທີ່​ຕົວ​ເອງ​ບໍ່​ມັກ ກໍ​ຢ່າ​ບັງ​ຄັບ​ໃຫ້ຜູ້ອື່ນເຮັດ”. ສຳ​ລັບ​ຊາວ​ຈີນ​ທີ່​ເຄີຍ​ມີ​ປະ​ສົບ​ການ​ໃນ​ການ “​ດຳ​ເນີນ​ການພັດ​ທະ​ນາ​ໄປ​ກ່ອນ ​ແລ້ວຈິ່ງ​ກັບ​ມາສ້ອມ​ແປງ​ປັບ​ປຸງ​ຢ່າງ​ໃຫຍ່​ຕາມຫຼັງ” ​ນັ້ນ ​​ດຽວ​ນີ້ໄດ້​ສ້າງ​ທັດ​ສະ​ນະ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ທີ່ “ການ​ອະ​ນຸ​ລັກ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມມາ​ກ່ອນ”, ທັງ​ໄດ້ສະຫຼຸບ​ເຕັກ​ນິກ​ທີ່​ກ້າວ​ໜ້າ ແລະ ວິ​ທີ​ການ​ຄຸ້ມ​ຄອງ​ບໍ​ລິ​ການ​ທີ່​ອະ​ນຸ​ລັກ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ ທັງ​ຊຸກ​ຍູ້ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ໄປ​ພ້ອມ​ກັນ, ແລະໄດ້​ປະ​ຕິ​ບັດ​ຕົວ​ຈິງ​ໃນ​ການ​ສ້າງ​ໂຄງ​ການ​ພາຍ​ໃນ​ປະ​ເທດ ແລະ​ຕ່າງ​ປະ​ເທດ.”

ຕົວ​ຢ່າ​ງວ່າ, ໂຄງ​ການ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​ຈີນ​ຕອນ​ທີ 5ຕັ້ງ​ຢູ່​ເມືອງວັງ​ວຽງ​ ແຂວງວຽງຈັນທີ່​ເປັນ​ແຫຼ່ງ​ທ່ອງ​ທ່ຽວ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ສຽງ​ຂອງ​ລາວ, ໄດ້ຂ້າມນ້ຳ​ຊ​ອງທີ່​ເປັນ​ສາຍ​ນ້ຳ​​ທີ່ສຳ​ຄັນ​ຂອງວັງ​ວຽງ, ນັບ​ແຕ່​ການ​ລົງ​ມື​ກໍ່​ສ້າງ​ເປັນ​ຕົ້ນ​ມາ, ທາງ​ໂຄງ​ການ​ໄດ້​ໃຫ້​ຄວາມ​ສຳ​ຄັນ​ຕໍ່​ການ​ອະ​ນຸ​ລັກ​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ໃນ​ລະ​ດັບ​ສູງ, ໄດ້​ສ້າງ​ສະ​ຖາ​ນີ​ບຳ​ບັດ​ນ້ຳ​ເປື້ອນ​ຢູ່​ພາກ​ສະ​ໜາມ​ກໍ່​ສ້າງ​ທຸກ​ບ່ອນ​ທີ່​ຢູ່​ໃກ້​ກັບ​ນ້ຳ​ຊອງ, ເພື່ອບຳ​ບັດ​ນ້ຳ​ເສດເຫຼືອ​ທີ່​ລະ​ບາ​ຍອອກ​ຈາກ​ອຸ​ມົງ, ​ອັນໄດ້ຫຼີກ​ເວັ້ນ​ມົນ​ລະ​ພິດ​ຕໍ່​ສິ່ງ​ແວດ​ລ້ອມ​ອ້ອມ​ຂ້າງ. ຫຼັງ​ຈາກ​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ໃຫ້​ສຳ​ເລັດ​ແລ້ວ, ສະ​ຖາ​ນີ​ບຳ​ບັດ​ນ້ຳ​ເປື້ອນ​ກໍ​ຈະ​ມອບ​ໃຫ້​ແກ່​ອົງ​ການ​ປົກ​ຄອງ​ທ້ອງ​ຖິ່ນເພື່ອນຳ​ໃຊ້​ໃນ​ການ​ປູກ​ຝັງ​ໃນ​ລະ​ດູ​ແລ້ງ.

​ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​ຈີນ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ຊ​າ​ຊົນ​ລາວ​ເສຍ​ໂອ​ກາດ​ຊອກ​ຫາ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳແທ້​ບໍ່?

ອີງ​ຕາມ​ສະ​ຖິ​ຕິ​ທີ່​ບໍ່​ຄົບ​ຖ້ວນ, ​ນັບແຕ່​ການ​ລົງ​ມື​ກໍ່​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​-ຈີນ​ເມື່ອ​ເດືອນ​ທັນ​ວາ​ປີ 2016ເປັນ​ຕົ້ນ​ມາ, ໂຄງ​ການນີ້​ໄດ້​ຮັບ​ສະ​ໝັກ​ແຮງ​ງານ​ຈາກ​ຊົນ​ນະ​ບົດ​ລຽບ​ຕາມ​ເສັ້ນ​ທາງ​ລົດ​ໄຟຫຼາຍກວ່າ 32,000 ເທື່ອ​ຄົນ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ການ​ເຝິກອົບ​ຮົມແລ້ວ​ເຮັດ​ວຽກ​ໃນ​ໂຄງ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ, ກຳ​ມະ​ກອນລາວ​ບໍ່​ໜ້ອຍ​ໄດ້​ເສີມ​ຂະ​ຫຍາຍ​ບົດ​ບາດ​ສຳ​ຄັນ​ໃນ​ໂຄງ​ການ​ກໍ່​ສ້າງ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​ຈີນ. ນອກ​ນີ້, ບໍ​ລິ​ສັດ​ຈີນ​ທີ່​ຮັບ​ເໝົາ​ໂຄງ​ການ​ຍັງ​ໄດ້ຈັດ​ຊຸດ​ອົບ​ຮົມ​ສະ​ເພາະ​ຂຶ້ນເປັນປະຈຳ. ​ຈະ​ມີ​ຄົນ​ລາວ​ນັບ​ມື້​ນັບຫຼາຍ​ຂຶ້ນ​ຮຽນ​ຮູ້ເຕັກ​ນິກ ແລະ ສີ​ມື​ຕ່າງໆ ແລະ​ກາຍ​ເປັນ​ຜູ້​ກໍ່​ສ້າງ ແລະ ຜູ້​ຮັກ​ສາ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-ຈີນ.

ທ້າວ​ນິ​ພອນ​ເປັນ​ກຳ​ມະ​ກອນ​ທີ່​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ໂຄງ​ການ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ​-ຈີນ​ຕອນຫຼວງ​ພະ​ບາງ, ກ່ອນ​ເຂົ້າ​ເຮັດ​ວຽກ​ຢູ່​ໂຄງ​ການ​ລົດ​ໄຟ​ກໍ​ມີ​ສີ​ມື​ແປງ​ລົດ​ມາ​ກ່ອນ​ແລ້ວ, ຫຼັງ​ຈາກ​ເຂົ້າຮ່ວມ​ໂຄງ​ການ​ລົດ​ໄຟ​ແລ້ວ, ລາວ​ໄດ້​ຮຽນ​ສ້ອມ​ແປງ​ລົດ​ນຳອາຈານ​ຈີນ​ຕື່ມ​ອີກ. ໃນ​ປີ​ທຳ​ອິດ​ທີ່​ເຮັດ​ວຽກ​ໃນ​ໂຄງ​ການ​ລົດ​ໄຟ, ລາວ​ກໍ​ໄດ້​ແປງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ຊະ​ນິດ​ຕ່າງໆ 500 ກວ່າ​ໜ່ວຍ, ປະ​ຈຸ​ບັນ, ທ້າວ​ນິ​ພອນ​ໄດ້​ກາຍ​ເປັນ​ຊ່າງ​ສ້ອມ​ແປງ​ເຄື່ອງ​ຈັກ​ລະ​ດັບ​ສູງ​ແລ້ວ.

​ເມື່ອ​ໄດ້​ມີ​ສີ​ມື​ທີ່​ຊຳ​ນານ​ເປັນ​ຂອງ​ຕົນ​ເອງ​ແລ້ວ, ​ກໍ​ບໍ່​ຕ້ອງ​ເປັນ​ຫ່ວງ​ວ່າ ບໍ່​ສາ​ມາດ​ຊອກ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳ, ຍິ່ງກວ່າ​ນັ້ນ, ຫຼັງ​ຈາກ​ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ລາວ-​ຈີນ​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ​ແລ້ວ, ເສັ້ນ​ທາງ​ຄົມ​ມະ​ນາ​ຄົມ​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ເສັ້ນ​ທາງແຫ່ງ​ເສດ​ຖະ​ກິດການ​ຄ້າ, ຈະ​ກາຍ​ເປັນ​ຫົວ​ຈັກ​ທີ່​ຊຸກ​ຍູ້ກ​ານຫຼຸດ​ຜ່ອນ​ຄວາມ​ທຸກ​ຍາກ ສ້າງ​ຄວາມ​ຮັ່ງ​ມີ ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ເທດ​ມີການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ ປະ​ຊາ​ຊົນ​ຢູ່​ເຢັນ​ເປັນ​ສຸກ, ຍັງ​ຈະ​ສ້າງ​ໂອ​ກາດ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳຫຼາຍກວ່າ​ເກົ່າ​ໃຫ້​ແກ່ຄົນ​ລາວ​ອີກ​ດ້ວຍ.

​ສະຫຼຸບ​ແລ້ວ, ​ຄຳ​ທີ່​ວ່າ ການ​ຮ່ວມ​ມື“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​​ມີ​ແຕ່​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ເທດ​ລາວ​ກາຍ​ເປັນ “ປະ​ເທດ​ທາງ​ຜ່ານ​ລ້າໆ” ນັ້ນ​​ແມ່ນ​ເປັນ​ໄປ​ບໍ່​ໄດ້​. ບັນ​ຫາ​ທີ່​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຕ້ອງ​ແກ້​ໄຂ​ດ້ວຍ​ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ນັ້ນ​ເອງ. ຖ້າ​ຢຸດ​ຕິ​ບາດ​ກ້າວ​ທີ່​ເດີນ​ໄປ​ໜ້າ​ຍ້ອນ​ເກີດ​ບັນ​ຫາເລັກນ້ອຍ, ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ເທດ​ລາວ​ພາດ​​ໂອ​ກາດ​​ພັດ​ທະ​ນາໄປ​, ແລະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ພາດ​ໂອ​ກາດ​ທີ່ຈະ​ມີຊີ​ວິດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່​​ດີກວ່າ​ເກົ່າ.

​ນັບແຕ່​ການ​ສະ​ເໜີ​ຂໍ້​ລິ​ເລີ່ມ“ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”​ເປັນ​ເວ​ລາ 6 ປີ​ຜ່ານ​ມາ​ນີ້, ຫຼາຍ​ປະ​ເທດ ແລະ ເຂດ​ແຄວ້ນ​​ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມ “ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ”, ໄດ້​ສ້າງ​ສະ​ຖິ​ຕິ “ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ”ໃນ​ປະ​ຫວັດ​ສາດ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ຕົນ​ຂຶ້ນ, ເຊັ່ນ: ກາ​ຊັກ​ສະ​ຖານ​ທີ່​ເປັນ​ປະ​ເທດ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ຊາຍ​ແດນ​ຕິດ​ກັບ​ທະ​ເລ​ທີ່​ໃຫຍ່​ທີ່​ສຸດ​ໃນ​ໂລກ​ໄດ້​ມີ​ທາງ​ອອກ​ໄປ​ສູ່​ທະ​ເລ​ຂອງ​ຕົນ​ເປັນ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ, ພາກ​ຕາ​ເວັນ​ອອກ​ຂອງ​ອາ​ຟ​ຣິ​ກາ​ມີ​ທາງ​ດ່ວນ​ສາຍ​ທຳ​ອິດຂອງ​ຕົນ, ​ປະເທດ ມານ​ດິ​ຟ​ໄດ້​ມີ​ຂົວ​ຂ້າມ​ທະ​ເລ​ແຫ່ງ​ທຳ​ອິດ, ປະເທດ ເບ​ລາ​ຣຸດ​ຊີ​ໄດ້​ມີ​ໂຮງງານ​ຜະ​ລິດ​ລົດ​ເກ໋ງ​ຂອງ​ຕົນ​ເປັນ​ຄັ້ງ​ທຳ​ອິດ…. ຢູ່​ປະ​ເທດ​ເຄັນ​ຢາ ຢູ່ທະວີບອາຟຣິກາ ທາງ​ລົດ​ໄຟ​ເຊື່ອມ​ຕໍ່​ນະ​ຄອນຫຼວງ​​ໄນ​ໂຣບີ ແລະ ມົມ​ບາ​ຊາ​ທີ່​ເປັນ​ເມືອງ​ທ່າ​ກຳ​ປັ່ນ ​ທີ່​ກໍ່​ສ້າງ​ໂດຍ​ບໍ​ລິ​ສັດ​ຈີນ​ນັ້ນ​ໄດ້​ຮັບ​ຍ້ອງ​ຍໍ​ວ່າ​ເປັນ ໂຄງ​ການແຫ່ງ​ສະ​ຕະ​ວັດ​ຂອງ​ປະ​ເທດ​ເກນ​ຢາ, ຫຼັງ​ຈາກ​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ ແລະ ແລ່ນ​ລົດ​ແລ້ວ, ໄດ້​ສ້າງ​ໂອ​ກາດ​ວຽກ​ເຮັດ​ງານ​ທຳ​ເກືອບ 5 ໝື່ນ​ຕຳ​ແໜ່ງ​ໃຫ້​ແກ່​ເກນ​ຢາ, ຊຸກ​ຍູ້​ໃຫ້​ເສດ​ຖະ​ກິດ​ເຕີບ​ໂຕ1,5%. ຢູ່​ກຳ​ປູ​ເຈຍ, ເຄີຍ​ຂາດ​ພະ​ລັງ​ໄຟ​ຟ້າ​ເຖິງ 20%, ຄ່າ​ໄຟ​ທາງ​ພົນ​ລະ​ເຮືອນ​ສູງ​ສຸດ​ເຖິງ 0,9 ໂດ​ລາ​ຕໍ່​ກິ​ໂລ​ວັດ​ໂມງ, ຫຼັງ​ຈາກ​ເຂື່ອນ​ໄຟ​ຟ້າ  Stung Russei Chrum ທີ່​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ໂດຍ​ຈີນ​ສ້າງ​ສຳ​ເລັດ ແລະ ຜະ​ລິດໄຟ​ແລ້ວ, ແຕ່​ລະ​ປີ​ຈະ​ໄດ້​ສະ​ໜອງ​ໄຟ​ຟ້າ​ທີ່​ມີ​ລາ​ຄາ​ຖືກ 1ຕື້​ກິ​ໂລ​ວັດ​ໂມງ​ໃຫ້​ແກ່​ກຳ​ປູ​ເຈຍ. ຊີ​ວິດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່​ຂອງ​ປະ​ຊາ​ຊົນ​ສາ​ມາດ​ນຳ​ໃຊ້​ພະ​ລັງ​ໄຟ​ຟ້າ​ຢ່າງ​ສະ​ດວກ​ສະ​ບາຍ, ຊີ​ວິດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່​ກໍ​​ດີ​ຂຶ້ນ​ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

ແນວ​ໃດ​ກໍ​ຕາມ, ເຖິງວ່າ​ຮູບ​ການ​ຮ່ວມ​ມື “ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ” ບໍ່​ແມ່ນ​ຮູບ​ແບບການ​ຮ່ວມ​ມື​ທີ່​ສົມ​ບູນ​ແບບ​ທີ່ສຸດກໍ​ຕາມ, ​ແຕ່ໃນ​ໂລກ​ນີ້​ກໍ​ອາດ​ຈະ​ບໍ່​ມີ​ຮູບ​ແບບ​ທີ່​ສົມ​ບູນ​ແບບທີ່​ສຸດຄືກັນ. ແຕ່​ສຳ​ລັບ​ມາດ​ຕະ​ການ​ຕ່າງໆ​ທີ່ເຫັນ​ໄດ້​ສຳ​ຜັດ​ໄດ້​ຢ່າງແທ້​ຈິງ​ຄື​ທີ່​ກ່າວ​ມາ​ນັ້ນ, ຜົນ​ປະ​ໂຫຍດ​ຕ່າງໆ​ທີ່​ພົ້ນ​ເດັ່ນ​ທີ່​ກ່າວ​ມາ​ນັ້ນ​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ປະ​ເທດ ແລະ ປະ​ຊາ​ຊົນ​ນັບ​ມື້​ນັບຫຼາຍ​ຂຶ້ນ​ເຊື່ອ​ໝັ້ນ​ວ່າ, ຄວາມ​ດຸນ​ດ່ຽງ​ແລະ ການ​ພັດ​ທະ​ນາ​ຈະ​ສາ​ມາດ​ບັນ​ລຸ​ຜົນ​ເປັນ​ຈິງ​ໄດ້, ແລະ​ມີ​ຜົນ​ໃນ​ດ້ານ​ຕົວ​ຈິງ.

ຂໍ້​ລິ​ເລີ່ມ​ທີ່​ຮ່ວມ​ກັນ​ສ້າງ “ໜຶ່ງ​ແລວ​ໜຶ່ງ​ເສັ້ນ​ທາງ” ກຳ​ເນີດ​ຢູ່​ຈີນ, ແຕ່​ໂອ​ກາດ ແລະ ໝາກ​ຜົນ​ທີ່ຕາມມາ​ນັ້ນ​ ມັນຈະ​ຂຶ້ນ​ກັບປະ​ເທດ​ຕ່າງໆ​​ໃນ​ທົ່ວ​ໂລກ, ​ເຊິ່ງ​ໃນນັ້ນກໍລວມ​ທັງ​ປະ​ເທດ​ລາວພວກ​ເຮົານຳ%

ຂຽນໂດຍ : ກຸຫຼາບ

ໜຶ່ງແລວ ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ                   

 ພັດທະນາຮ່ວມກັນ ໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ

ຂຽນໂດຍ : ສັງຂານ ຈູມຄຳພັນ

********

ກອງປະຊຸມສຸດຍອດໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງເພື່ອການຮ່ວມມືສາກົນ ຄັ້ງທີ 2 ຈະໄດ້ຈັດຂຶ້ນຢູ່ນະຄອນຫຼວງປັກກິ່ງ, ສປ ຈີນ ໃນລະຫວ່າງວັນທີ 25-27 ເມສາ 2019 ນີ້. ໃນກອງປະຊຸມເທື່ອນີ້ຈະມີຜູ້ຕາງໜ້າຈາກ 150 ປະເທດແລະເຂດແຄວ້ນເຂົ້າຮ່ວມເກືອບ 1.000 ຄົນ. ພິເສດຈະມີປະມຸກລັດແລະຫົວໜ້າລັດຖະບານຈາກ 37 ປະເທດເຂົ້າຮ່ວມ( ຄັ້ງທີ 1 ມີ 29 ປະເທດ ) ໃນນັ້ນຜູ້ນໍາຈາກ 10 ປະເທດສະມາຊິກອາຊຽນຈະເຂົ້າຮ່ວມທັງໝົດ, ສຳລັບ ສປປລາວ ພະນະທ່ານ ບຸນຍັງ ວໍລະຈິດ, ປະທານປະເທດ ສປປລາວ ຈະເດີນທາງໄປຮ່ວມ ແລະເປັນເທື່ອທີ 2 ແລ້ວທີ່ທ່ານເດີນທາງເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສຸດຍອດທີ່ສຳຄັນຍິ່ງນີ້ ( ຄັ້ງທີ 1 ແມ່ນໃນເດືອນພຶດສະພາ 2017 ) . ສັງເກດຈາກຜູ້ນຳແລະຜູ້ຕາງໜ້າຈາກທົ່ວທຸກມຸມໂລກຈະເຂົ້າຮ່ວມເທື່ອນີ້ ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນຄວາມພົ້ນເດັ່ນຂອງຂໍ້ລິເລີ່ມນີ້ ແລະຄວາມສົນໃຈຈະໃຫ້ການຮ່ວມມືຈາກທົ່ວໂລກເພື່ອພັດທະນາຮ່ວມກັນ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຮ່ວມກັນໃນປັດຈຸບັນແລະອະນາຄົດ.

ຄວາມຄິດລິເລີ່ມສ້າງໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງ ( ພາສາຈີນກາງເວົ້າວ່າ ອີ່ຕ້າຍ ອີ່ລູ້ , ພາສາອັງກິດຂຽນວ່າ Belt & Road Initiative ຂຽນຫຍໍ້ວ່າ  BRI ) ແມ່ນສະເໜີຂຶ້ນມາໂດຍທ່ານ ສີຈິ້ນຜິງ, ປະທານປະເທດ ສປຈີນ ໃນປີ2013 ໂດຍມີເຄົ້າຄວາມຄິດມາຈາກເສັ້ນທາງສາຍໄໝບູຮານທີ່ມີປະຫວັດຍາວນານເຖິງ 2 ພັນກວ່າປີແລ້ວ, ໃນຍຸກນັ້ນປະຊາຊົນໃນພາກພື້ນ ຢູເຣເຊຍ ( ເຂດຕໍ່ກັນລະຫວ່າງທະວີບອາຊີແລະເອີຣົບ )ໄດ້ຄົ້ນຫາແລະເປີດເສັ້ນທາງເພື່ອແລະປ່ຽນການຄ້າຂາຍແລະແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳນຳກັນ ທັງເປັນການເຊື່ອມໂຍງຄວາມສີວິໄລລະຫວ່າງອາຊີ-ເອີຣົບ-ອາຟຣິກາ ຈຶ່ງການມາເປັນເສັ້ນທາງສາຍໄໝທີ່ທົ່ວໂລກຮູ້ຈັກດີ. ນໍ້າໃຈຂອງເສັ້ນທາງສາຍໄໝບູຮານຄື ສັນຕິພາບ ແລະການຮ່ວມມື, “ ການເປີດກວ້າງແລະເຊື່ອມໂຍງກັນ, ຮຽນຮູ້ແລະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ” ມັນໄດ້ຜ່ານວິວັດທະນາການຈາກລຸ້ນຕໍ່ລຸ້ນ ໄດ້ປະກອບສ່ວນສ້າງຄວາມຜາສຸກແລະການພັດທະນາໃຫ້ປະເທດຕ່າງໆທີ່ຕັ້ງຢູ່ຕາມລຽບເສັ້ນທາງຢ່າງຫຼວງຫລາຍ.

ເມື່ອມາເຖິງສັດຕະວັດທີ 21  ທີ່ເປັນຍຸກແຫ່ງການພັດທະນາແລະການຮ່ວມມື ມັນຍິ່ງມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ໂລກທີ່ຈະຢຶດຖືນໍ້າໃນແລະແນວຄິດຂອງເສັ້ນທາງສາຍໄໝບູຮານມານຳໃຊ້ໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ມວນມະນຸດ ໂດຍສະເພາະໃນຍາມທີ່ໂລກປປັດຈຸບັນພວມປະເຊີນກັບວິກິດການເສດຖະກິດທີ່ຟື້ນຕົວຍາກ ແລະ ສະພາບການຂອງພາກພື້ນແລະຂອງໂລກທີ່ສັບສົນຢູ່ໃນຕອນນີ້. ສະນັ້ນ ທ່ານ ສີຈິນຜິງ ຈິ່ງເປັນຜູ້ລິເລີ່ມໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງໃນປີ 2013 ຈຸດປະສົງແມ່ນເພື່ອຍົກລະດັບການຮ່ວມມືໃນພາກພື້ນແລະການເຊື່ອມຈອດລະຫວ່າງທະວີບເພື່ອພັດທະນາຮ່ວມກັນ ແລະ ໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ. ຂໍ້ລິເລີ່ມນີ້ປະກອບດ້ວຍ 2 ໂຄງການໃຫຍ່, ຄື : ແລວເສດຖະກິດເສັ້ນທາງສາຍໄໝ ແລະ ເສັ້ນທາງສາຍໄໝທາງທະເລສັດຕະວັດທີ 21. ໜຶ່ງແລວ ແມ່ນເນັ້ນການຮວມຕົວກັນຂອງຈີນກັບອາຊີກາງ, ຣັດເຊຍ ແລະ ເອີຣົບ, ເຊື່ອມໂຍງຈີນກັບອ່າວເປີເຊຍ, ເຂດທະເລເມດີເຕຣາເນ ຜ່ານອາຊີກາງ ແລະ ອາຊີຕາເວັນຕົກ, ເຊື່ອມຈອດຈີນກັບອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້( ອາຊຽນ )ອາຊີໃຕ້ແລະມະຫາສະມຸດອິນເດຍ; ໜຶ່ງເສັ້ນທາງ ແມ່ນຖືກອອກແບບແຄມຝັ່ງທະເລຈີນໄປຫາເອຣົບຜ່ານທະເລຈີນໃຕ້ແລະມະຫາສະມຸດອິນເດຍເສັ້ນທາງໜຶ່ງ ແລະອີກເສັ້ນທາງໜຶ່ງແມ່ນຈາກແຄມຝັ່ງທະເລຈີນຜ່ານທະເລຈີນໃຕ້ໄປຫາມະຫາສະມຸດປາຊີຟິກ, ນີ້ຄືເສັ້ນທາງເຊື່ອມຈອດຂອງໂຄງການໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງ. ສ່ວນການຮ່ວມມືຂອງໂຄງການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ມະຫຶມານີ້ກວມເອົາ 5 ຂະແໜງການໃຫຍ່ : ການປະສານງານດ້ານນະໂຍບາຍ, ການເຊື່ອມໂຍງສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການກໍ່ສ້າງພື້ນຖານໂຄງລ່າງທີ່ຈຳເປັນ, ການຄ້າທີ່ກວ້າງຂວາງ, ການເຊື່ອມໂຍງດ້ານການເງິນ ແລະການໄປມາຫາສູ່ລະຫວ່າງປະຊາຊົນ. ເພື່ອເປັນການຮອງຮັບແລະເຂົ້າເຖິງແຫຼ່ງທຶນໄດ້ງ່າຍກວ່າເກົ່າ ຈີນກໍ່ໄດ້ຮ່ວມກັບປະເທດແລະເຂດແຄວ້ນອື່ນໆທັງໃນອາຊີແລະພາກພື້ນອື່ນສ້າງຕັ້ງທະນາຄານລົງທຶນເພື່ອການພັດທະນາໂຄງລ່າງພື້ນຖານອາຊີ (AIIB )ຂຶ້ນມາແລະໄດ້ເລີ່ມປ່ອຍເງິນກູ້ໃຫ້ປະເທດທີ່ຕັ້ງຢູ່ລຽບໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງຫຼາຍຮ້ອຍຕື້ໂດລາສະຫະລັດແລ້ວ.

ຍ້ອນຫຼິງເຫັນເປົ້າໝາຍພັດທະນາທີ່ຈິງໃຈແລະຜົນປະໂຫຍດທີ່ຈະໄດ້ຮັບຮ່ວມກັນ, ມາຮອດວັນທີ 27 ມີນາ 2019 ນີ້ ມີ 125 ປະເທດແລະເຂດແຄວ້ນທີ່ພັດທະນາແລ້ວ ແລະພວມພັດທະນາ ແລະ 29 ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນໄດ້ເຊັນສັນຍາຮ່ວມມືກັບໂຄງການນີ້ແລ້ວ 170 ສະບັບ ຊຶ່ງກວມເອົາ 40%ຂອງລວມຍອດຜະລິດຕະພັນພາຍໃນ( GDP )ຂອງໂລກ. ໃນ 5 ປີຜ່ານມານີ້ໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງໄດ້ມີການລົງທຶນໄປແລ້ວ 460 ຕື້ໂດລາ. ນັບແຕ່ປີ 2013-2018 ການຄ້າສິນຄ້າລະຫວ່າງຈີນກັບບັນດາປະເທດລຽບແລວທາງກໍ່ບັນລຸ 600 ຕື້ກວ່າໂດລາ. ພາບໂຄງການທີ່ເຫັນໄດ້ຢ່າງເດັ່ນຊັດຂອງໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງກໍ່ມີຫຼາຍ, ເຊັ່ນ: ໂຄງການລົດໄປຄວາມໄວສູງລາວ-ຈີນ, ລົດໄຟ ໄທ-ຈີນ, ລົດໄຟຄວາມໄວສູງຈາກນະຄອນຫຼວງຈາກາຕາ-ບັນດຸງ ອິນໂດເນເຊຍ, ທາງລົດໄຟຈາກປະເທດຮົງກາຣີ-ແຊັກບີ, ທ່າເຮືອ ກະວາດາ, ທ່າເຮືອ ຮຳບັນໂຕຕາ, ແລະທ່າເຮືອ ກາລີຟາ ກໍ່ພວມກໍ່ສ້າງໄປຕາມແຜນ; ມາຮອດເດືອນມີນາຜ່ານມານີ້ ຂະບວນລົດໄຟຂົນສົ່ງສິນຄ້າລະຫວ່າງຈີນກັບເອີຣົບກໍ່ໄດ້ແລ່ນເຖິງ 50 ນະຄອນຂອງ 15 ປະເທດ ຫລາຍກວ່ນ 14.000 ຖ້ຽວ. ໂຄງການເຊື່ອມໂຍງການຄ້າອີກຈຳນວນໜຶ່ງກໍ່ມີ ສວນອຸດສາຫະກຳຈີນ-ເບລາຣຸດ ແລະເຂດຮ່ວມມືເສດຖະກິດການຄ້າຄອງຊູເອດລະຫວ່າງຈີນ-ເອຢິບ. ນີ້ເປັນພຽງຕົວຢ່າງຈຳນວນໜຶ່ງຂອງຜົນສຳເລັດການຮ່ວມມືຂອງໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງນັບແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນສ້າງມາ. ແຕ່ກໍ່ມີຫາງສຽງຈາກຝ່າຍຕາເວັນຕົກຈຳນວນໜຶ່ງວ່າ ໂຄງການໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງທີ່ຈີນເປັນຜູ້ລິເລີ່ມແມ່ນເປັນກັບດັກໜີ້ສິນທີ່ຈີນມີຕໍ່ປະເທດພວມພັດທະນາແລະເປັນການແຜ່ອິດທິພົນທາງເສດຖະກິດຂອງຈີນ, ແຕ່ເມື່ອຈີນຊີ້ແຈງອະທິບາຍຈຸດປະສົງທີ່ແທ້ຈິງດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈຈາກການລົງມືປະຕິບັດຕົວຈິງໃຫ້ເຫັນວ່າ ໜຶ່ງແລ້ວໜຶ່ງເສັ້ນທາງບໍ່ແມ່ນເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງຈີຍຝ່າຍດຽວ ແຕ່ແມ່ນເພື່ອຮ່ວມກັນພັດທະນາ ຮ່ວມກັນໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດ ຮ່ວມກັນຈະເລີນຜາສຸກ ຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເຫັນພ້ອມແລະຍິນດີຮ່ວມມືນຳໂຄງການນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ.

ສຳລັບປະເທດລາວເຮົາທີ່ເປັນປະເທດບໍ່ຕິດກັບທະເລກໍຍິ່ງຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກໂຄງການນີ້ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ກັບພາກພື້ນແລະໂລກ, ດັ່ງທ່ານບຸນຍັງ ວໍລະຈິດ ເຄີຍໃຫ້ສຳພາດໃນເວລາທີ່ເພິ່ນເດີນທາງໄປຮ່ວມກອງປະຊຸມຄັ້ງທີ 1 ໃນປີ 2017 ວ່າ : “ ຂໍ້ລິເລີ່ມໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງ ແທດເໝາະກັບນະໂຍບາຍຫັນປະເທດທີ່ບໍ່ມີທາງອອກສູ່ທະເລເປັນປະເທດເຊື່ອມຈອດກັບບັນດາປະເທດໃກ້ຄຽງແລະພາກພື້ນຂອງ ສປປລາວ ສູງທີ່ສຸດ ໂດຍໂຄງການທາງລົດໄຟລາວ-ຈີນ ທີ່ພວມກໍ່ສ້າງນັ້ນເປັນຂໍກະແຈສຳຄັນໃນການບັນລຸນະໂຍບາຍດັ່ງກ່າວຂອງ ສປປລາວ ”.

ກອງປະຊຸມສຸດຍອດໜຶ່ງແລວໜຶ່ງເສັ້ນທາງເພື່ອການຮ່ວມມືສາກົນຄັ້ງທີ 2  ທີ່ຈະເລີ່ມຂຶ້ນໃນວັນທີ 25 ເມສານີ້ ທີ່ປັກກິ່ງແມ່ນຈະເປັນກອງປະຊຸມທີ່ຈະເປີດສັງກາດໃໝ່ໃຫ້ການດຳເນີນໂຄງການນີ້ໃຫ້ໃຫຍ່ກວ່າເກົ່າ, ດີກວ່າເກົ່າແລະຍົກລະດັບການຮ່ວມມືກັນໃຫ້ສູງກວ່າເກົ່າ ແລະຖ້າປະເທດໃດເຂົ້າຮ່ວມກ່ອນກໍ່ຈະໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດກ່ອນດັ່ງຕົວຢ່າງໂຄງການຂອງຫຼາຍປະເທດລວມທັງຂອງລາວເຮົາທີ່ພວມເປັນຮູບປະທຳຂຶ້ນມາໃຫ້ເຫັນແລ້ວ%

***************

ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ ສັງຄົມຂອງແຂວງອຸດົມໄຊ ໃນໄລ ຍະ 1 ປີຜ່ານມາ ເຫັນມີບາດກ້າວຂະຫຍາຍຕົວ ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, ມີຄວາມສະຖຽນລະພາບທາງດ້ານການເມືອງ, ມີຄວາມສະຫງົບ ແລະ ເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ ເປັນປັດໃຈພື້ນຖານທີ່ອຳນວຍຄວາມສະດວກໃຫ້ແກ່ການພັດທະນາ, ປະຊາຊົນລາວບັນດາ ເຜົ່າມີຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນຕໍ່ແນວທາງນະໂຍບາຍ ແລະ ການນໍາພາຂອງພັກ, ຕັ້ງໜ້າປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ສ້າງສາພັດທະນາ ຢ່າງເປັນຂະບວນຟົດຟື້ນ.

ອີງຕາມແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ ສັງຄົມ ປະຈຳປີ 2019 ຂອງແຂວງອຸດົມໄຊ ໂດຍລວມແລ້ວເຫັນວ່າ ດ້ານເສດຖະກິດມະຫາພາກຂອງແຂວງອຸດົມໄຊ ມີການຂະ ຫຍາຍຕົວ ໂດຍສະເພາະແມ່ນການເຕີບໂຕຂອງເສດຖະກິດ ທີ່ຍັງສືບຕໍ່ຂະຫຍາຍຕົວຢູ່ໃນລະດັບ 7,23% ທຽບໃສ່ມະຕິທີ່ສະພາຮັບຮອງແມ່ນ 7,70%,ຫຼຸດຄາດຫມາຍເລັກຫນ້ອຍ, ລວມຍອດຜະລິດຕະພັນພາຍໃນ ຫຼື ຈີດີພີ ບັນລຸ 3.773,02 ຕື້ກີບ ເທົ່າກັບ 443,88 ລ້ານໂດລາສະຫະລັດ ສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນໄດ້ 1.388 ໂຄລາສະຫະລັດ. ໃນນັ້ນ ຂະແໜງ ກະສິກຳ ແລະ ປ່າໄມ້ ຂະຫຍາຍຕົວ 6,95%,ອຸດສາຫະກຳ ຂະຫຍາຍຕົວ 3,07%,ຂະແໜງບໍລິການ 12,31% ແລະ ພາສີອາກອນຜະລິດຕະພັນ ແລະ ຂາເຂົ້າຂະຫຍາຍຕົວ7,92%, ດັດຊະນີລາຄາການຊົມໃຊ້ ແລະ ອັດຕາເງິນເຟີ້ ສະເລ່ຍຢູ່ໃນລະດັບ0,57% ລວມແລ້ວມີການປ່ຽນແປງ ຍ້ອນລາຄາສິນຄ້າບາງຫມວດປ່ຽນແປງ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ທີ່ພັກອາໄສ, ໄຟຟ້າ, ນໍ້າປະປາ, ເຄື່ອງໃຊ້ໃນຄົວເຮືອນ,ຮັກສາສຸຂະພາບ ແລະຢາ, ຄົມມະນາຄົມ ແລະ ຂົນສົ່ງ ແລະ ອື່ນໆ, ການປະຕິບັດລາຍຮັບ ລາຍຈ່າຍງົບປະມານແຫ່ງລັດ ສາມາດຈັດເກັບລາຍຮັບໄດ້ທັງຫມົດ 143.138,17 ລ້ານກີບ( 143 ກວ່າຕື້ກີບ )ປະຕິບັດໄດ້ລື່ນແຜນ 4,16%,ການຄຸ້ມຄອງລາຍຈ່າຍປະຕິບັດໄດ້ 424.473,21 ລ້ານກີບ ( 424 ກວ່າຕື້ກີບ ) ເທົ່າກັບ 97,912%ຂອງແຜນການ, ສະພາບການລົງທຶນ ໂດຍລວມທົ່ວສັງຄົມ ປະຕິບັດໄດ້ 1.436.858,23 ລ້ານກີບ( 1 ພັນ 400 ກວ່າຕື້ ) ປະຕິບັດໄດ້ລື່ນແຜນ 17,5%.

ສ່ວນຄາດຫມາຍສູ້ຊົນໃນປີ 2019ນີ້ ຕ້ອງສ້າງມູນຄ່າຜະລິດຕະພັນພາຍໃນໃຫ້ບັນລຸ 4.063,5 ຕື້ກີບ ສະເລ່ຍຕໍ່ຫົວຄົນໃຫ້ບັນລຸ 1.501,02 ໂດລາສະຫະລັດ, ຈັດເກັບລາຍຮັບເຂົ້າງົບປະມານຂອງແຂວງໃຫ້ໄດ້ 129 ຕື້ກວ່າກີບ, ຄຸ້ມຄອງລາຍຈ່າຍໃຫ້ຢູ່ໃນລະດັບບໍ່ເກີນ 440 ກວ່າຕື້ກີບ.

<<< ຟັງສຽງ >>>

ອົງການການສຶກສາ, ວິທະຍາສາດ ແລະ ວັດທະນະທຳຂອງສະຫະປະ ຊາຊາດ ຫຼື UNESCO ໄດ້ກໍານົດເອົາວັນທີ 13 ກຸມພາຂອງທຸກໆປີເປັນວັນວິທະຍຸໂລກ ໂດຍໄດ້ ຮັບຮອງຈາກສະມັດຊາໃຫຍ່ອົງການສະຫະປະຊາຊາດຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ ຍ້ອນເຫັນວ່າ ວິທະຍຸກະຈາຍ ສຽງເປັນຊ່ອງທາງສໍາຄັນໃນການເຂົ້າເຖີງປະຊາຊົນໄດ້ຢ່າງກ້ວາງຂວາງ, ເປັນສື່ມີປະສິດທິພາບທີ່ໃຫ້ຂໍ້ມູນຂ່າວສານ, ຄວາມບັນເທີງ, ການສຶກສາຮຽນຮູ້ ແລະ ເປັນເຄື່ອງມືທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການພັດທະນາສັງຄົມ ໂດຍໄດ້ເລີ່ມຈັດກິດຈະກໍາເພື່ອສະເຫລີມສະຫລອງວັນວິທະຍຸໂລກຢ່າງເປັນທາງການໃນປີ 2012 ເປັນຕົ້ນມາ ແລະ ມີຫົວຂໍ້ການສະເຫລີມສະຫລອງແຕກຕ່າງກັນໃນແຕ່ລະປີ. ສໍາລັບການສະເຫລີມສະຫລອງວັນວິທະຍຸໂລກປີນີ້ ເປັນຄັ້ງທີ 8 ແລ້ວ ພາຍໃຕ້ຫົວຂໍ້ “ ການພົບປະສົນທະນາ, ຄວາມໃຈກ້ວາງ ແລະ ສັນຕິພາບ ”. ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຖືເປັນສື່ທີ່ເກົ່າແກ່ຂອງໂລກທີ່ມີປະຫວັດຄວາມເປັນມາຫລາຍກ່ວາ 150 ປີ ມາຮອດປັດຈຸບັນ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຍັງມີບົດບາດສຳຄັນຢູ່ຫລາຍປະເທດໃນໂລກ ເພາະເປັນສື່ທີ່ມີຄຸນລັກສະນະພິເສດ ແລະ ມີຄຸນລັກສະນະສະເພາະໂຕທີ່ໂດດເດັ່ນບໍ່ຄືສື່ປະເພດອື່ນ ເປັນ ຕົ້ນ: ລາຄາຖືກ, ພົກພາງ່າຍ, ກະຈາຍຂໍ້ມູນຂ່າວສານໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວທັນການ, ກ້ວາງຂວາງ ແລະ ອື່ນໆ. ສຳລັບວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຢູ່ສປປ ລາວ ສະຖານີທີ່ເກີດຂຶ້ນກ່ອນໝູ່ ກໍ່ແມ່ນວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຝ່າຍປະເທດລາວ ຫລື ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວໃນປັດຈຸບັນ, ຖືເປັນສື່ເກົ່າແກ່ ແລະ ເປັນສື່ທຳອິດຂອງລາວທີ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນວັນທີ13 ສິງຫາ 1960 ຢູ່ຖານທີ່ໝັ້ນຂອງການປະຕິວັດ, ເມືອງ ວຽງໄຊ, ແຂວງ ຫົວພັນ. ຕະຫລອດໄລຍະເກືອບ 6 ທົດສະວັດຜ່ານມາ ໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນແລ້ວວ່າ: ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ຍາມໃດກໍ່ເປັນກະບອກສຽງອັນແຫລມຄົມ ແລະ ເຊື່ອໃຈໄດ້ຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ກໍ່ຄື ຂອງປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າ, ໂດຍສະເພາະໄລຍະທີ່ປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າໃນທົ່ວປະເທດຕໍ່ສູ້ຢ່າງດຸເດືອດ, ຂ້ຽວຂາດໃນແປວໄຟແຫ່ງສົງຄາມຕ້ານຈັກກະພັດຜູ້ຮຸກຮານ. ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ໄດ້ເປັນກະບອກສຽງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການໂຄສະນາຂົົນຂວາຍ ແລະ ປຸກລະດົມເຕົ້າໂຮມຄວາມສາມັກຄີປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດ ຈົນສາມາດຍາດໄດ້ໄຊຊະນະຢ່າງສົມບູນ ແລະ ສະຖາປະນາເປັນ ສປປ ລາວ ຂຶ້ນໃນວັນທີ 2 ທັນວາປີ 1975 ຢ່າງສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ. ຫລັງຈາກປະເທດຊາດໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ຍັງສືບຕໍ່ເປັນສືທີ່ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການໂຄສະນາແນວທາງນະໂຍບາຍ, ມະຕິ, ຄຳສັ່ງຂອງພັກ, ກົດໝາຍ ແລະ ນິຕິກຳຕ່າງໆ ຂອງລັດຖະບານຢ່າງຂາດບໍ່ໄດ້ ເພາະເປັນສື່ທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖີງປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກໃນເຂດຊົນນະບົດຫ່າງໃກສອກຫລີກໄດ້ດີກ່ວາສື່ອື່ນໆ. ພ້ອມນີ້, ພັກ ແລະ ລັດຖະບານລາວ ຍັງໄດ້ສະໜັບ ສະໜູນດ້ານວັດຖຸ-ອຸປະກອນດ້ານເຕັກນິກ ແລະ ອື່ນໆ ໃຫ້ຂົງເຂດວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ, ພ້ອມທັງໄດ້ອະນຸຍາດສ້າງຕັ້ງສະຖານີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງທັງຢູ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຂຶ້ນຫລາຍແຫ່ງ. ປັດຈຸບັນ ທົ່ວປະເທດມີວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ 76 ແຫ່ງ, ໃນນີ້ຢູ່ສູນກາງ 3 ແຫ່ງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ 73 ແຫ່ງ. ນອກນີ້ ຍັງໄດ້ຕິດຕັ້ງລະບົບໂທລະໂຄ່ງຢູ່ 5.747 ບ້ານໃນຈໍານວນ 8.495 ບ້ານໃນທົ່ວປະເທດ. ຂະນະທີ່ສັນຍານວິທະຍຸກະຈາຍສຽງສາມາດກວມເອົາຫລາຍກ່ວາ 90 ສ່ວນຮ້ອຍຂອງພື້ນທີ່ທົ່ວປະເທດ ເຮັດໃຫ້ການໂຄສະນາແນວທາງນະໂຍ ບາຍຂອງພັກ, ລະບຽບກົດໝາຍຂອງລັດ, ລວມທັງການນຳສະເໜີຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງໆ ເຂົ້າເຖີງປະຊາຊົນທັງໃນຕົວເມືອງ ແລະ ປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກໃນຊົນນະບົດເຂດຫ່າງໄກສອກ ຫລີກນັບມື້ທົ່ວເຖີງໃນທົ່ວປະເທດ. ທ່ານ ປິ່ນປາດຖະໜາ ພັນທະມາລີ, ຫົວໜ້າກົມສື່ມວນຊົນ, ກະຊວງຖະແຫລງຂ່າວ, ວັດທະ ນະທໍາ ແລະ ທ່ອງທ່ຽວ ມີຄຳເຫັນວ່າ: “ບໍ່ວ່າໃນອະດີດ ກໍ່ຄື ປັດຈຸບັນ ລັດຖະບານໄດ້ໃຫ້ຄວາມສໍາຄັນຕໍ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຍັງເປັນສື່ທີ່ມີບົດບາດສໍາຄັນໃນສັງຄົມລາວ ເພາະເປັນສື່ທີ່ສາມາດນໍາສະເໜີຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງໆ ໄດ້ຢ່າງວ່ອງໄວທັນເຫດການ ແລະ ມີເນື້ອຫາສາລະທີ່ຫລາກຫລາຍ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງເປັນສື່ທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖີງປະຊາຊົນໃນເຂດຫ່າງໃກສອກຫລີກໄດ້ດີກ່ວາສືປະເພດອື່ນຂອງລາວທີ່ມີຢູ່ໃນປັດຈຸບັນນີ້”. ສປປ ລາວ ເປັນປະເທດທີ່ຍັງທຸກຍາກ, ພູມສັນຖານຂອງປະເທດເປັນພູດອຍກວມເອົາປະມານ 3 ສ່ວນ 4 ຂອງເນື້ອທີ່ທົ່ວປະເທດ ມີພຽງສື່ອີເລັກໂຕຼນິກຄືວິທະຍຸກະຈາຍສຽງທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖີງປະຊາ ຊົນໃນເຂດຊົນນະບົົດຫ່າງໄກສອກຫລີກໄດ້ດີກ່ວາສື່ອື່ນ ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຮັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານຕ່າງໆ ຜ່ານວິທະຍຸກະຈາຍສຽງເປັນສ່ວນໃຫຍ່. ທ່ານ ສົມລົດ ສຸລິຍົງ, ປະຊາຊົນບ້ານ ຫ້ວຍມອນ ຊຶ່ງເປັນບ້ານທີ່ຫ່າງໄກສອກຫລີກຂອງ ເມືອງ ວຽງຄໍາ, ແຂວງ ຫລວງພະບາງ ໃຫ້ສຳພາດວ່າ: “ຮັບຟັງວິທະຍຸເປັນປະຈໍາ ເພາະເປັນສື່ທີ່ຕົນ ເອງສາມາດເຂົ້າເຖີງໄດ້ດີກ່ວາສື່ປະເພດອື່ນ, ເປັນສື່ທີ່ໃຫ້ທັງຄວາມບັນເທີງ ແລະ ເນື້ອຫາສາລະຄວາມຮູ້ຕ່າງໆ ໄດ້ຫລາກຫລາຍ ໂດຍຟັງເປັນປະຈໍາທຸກວັນ” ປັດຈຸບັນ, ໂລກຂອງພວກເຮົາພວມຢູ່ໃນຍຸກແຫ່ງວິທະຍາສາດເຕັກໂນໂລຊີທີ່ທັນສະໄໝ ແລະ ຍຸກຂອງສື່ສັງຄົມອອນລາຍທີ່ວ່ອງໄວທັນເຫດການ. ສະນັ້ນ ເຖີງແມ່ນວ່າວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຈະມີບົດບາດສຳຄັນ ແລະ ເປັນກະບອກສຽງທີ່ໄວ້ໃຈໄດ້ຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ, ກໍ່ຄື ຂອງປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າ, ແຕ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ກໍ່ຄື ສື່ປະເພດອື່ນຂອງລາວທີ່ເປັນສື່ເກົ່າ ແມ່ນປາດສະຈາກບໍ່ໄດ້ຜົນກະທົບທີ່ໄດ້ຮັບຈາກການເຂົ້າມາຂອງສື່ໃໝ່ ເພາະມັນສົ່ງຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ຈຳນວນຜູ້ຟັງ ແລະ ການເຂົ້າມາໂຄສະນາສິນຄ້າຂອງຜູ້ປະກອບການທີ່ມີທ່າອ່ຽງນັບມື້ຫລຸດລົງ ເນື່ອງຈາກຜູ້ຟັງຫັນໄປບໍລິໂພກຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ໂຄສະນາສິນຄ້າຕ່າງໆ ຜ່ານສື່ໃໝ່ນັບມື້ເພີ່ມຂຶ້ນ. ທ່ານ ໂພສີ ແກ້ວມະນີວົງ, ຜູ້ອຳນວຍການວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດ ໃຫ້ສໍພາດວ່າ: “ສະເພາະວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດ ໄດ້ປັບປຸງຕົນເອງຫລາຍຢ່າງເພື່ອຮັບມືກັບການເຂົ້າມາຂອງສື່ ໃໝ່ ເປັນຕົ້ນ ໄດ້ປັບປຸງດ້ານເນື້ອໃນໃຫ້ເນື້ອຫາສາລະທີ່ຫລາກຫລາຍ ແລະ ໜ້າສົນໃຈກ່ວາເກົ່າ, ເພີ່ມທະວີການພົວພັນຮ່ວມມືກັບວິທະຍຸຂອງສາກົນດ້ວຍການແລກປ່ຽນຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ເຕັກນິກຮ່ວມກັນ. ນອກນີ້ ໄດ້ນຳໃຊ້ສື່ໃໝ່ ຄື: ເວັບໄຊ, ເຟສບຸກ ແລະ ຢູທູບໃນການນຳສະເໜີລາຍການຕ່າງຯ ຂອງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດທີ່ມີທັງຄລິປວິດີໂອ, ພາບນິ້ງ ແລະ ອື່ນໆ ເຮັດໃຫ້ຂໍ້ມູນຂ່າວສານວ່ອງໄວ ແລະ ກ້ວາງໄກຂຶ້ນກ່ວາເກົ່າ”. ໃນຍຸກປັດຈຸບັນທີ່ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານ ແລະ ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມອອນລາຍພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວແບບກ້າວກະໂດດ ເຮັດໃຫ້ວົງການສື່ມວນຊົນໃນທົ່ວໂລກມີການປ່ຽນແປງຢ່າງວ່ອງໄວ, ໃນນີ້ ລວມທັງສື່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຂອງລາວ ແຕ່ສື່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ນັບທັງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງຊາດລາວ ແລະ ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງແຫ່ງອື່ນໆ ທັງຢູ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນຂອງລາວ ໄດ້ປັບປຸງຕົນເອງຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ນອກຈາກນຳສະເໜີຜ່ານຄື້ນວິທະຍຸແລ້ວ ຍັງໄດ້ກະຈາຍຜ່ານເວັບໄຊ, ເຟສບຸກ, ຢູທູບ ແລະ ແອັບພີເຄເຊິ່ນອື່ນໆ ເຮັດໃຫ້ສື່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຢູ່ໃນລາວຍັງມີບົດບາດສຳຄັນຕໍ່ສັງຄົມ ກາຍເປັນກະບອກສຽງອັນແຫລມຄົມຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານຕະຫລອດມາ. ໃນໂອກາດວັນວິທະຍຸໂລກ ວັນທີ 13 ກຸມພາປີນີ້ ຮຽກຮ້ອງມາຍັງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຂອງລາວແຕ່ລະແຫ່ງ ທັງຢູ່ສູນກາງ ແລະ ທ້ອງຖິ່ນ ຈົ່ງສືບຕໍ່ພັດທະນາ ແລະ ປັບປຸງຕົນເອງໃຫ້ຫລາຍຂຶ້ນ ກ່ວາເກົ່າທັງທາງດ້ານເນື້ອໃນ, ເຕັກນິກ ແລະ ອື່ນໆ ລວມເຖີງການຫັນມານຳໃຊ້ສື່ໃໝ່ເຂົ້າໃນການນຳສະເໜີຂໍ້ມູນຂ່າວສານເນື້ອຫາສາລະຕ່າງໆ ໃຫ້ມີຄວາມຫລາກຫລາຍກ່ວາເກົ່າ ເພື່ອປະກອບສ່ວນໂຄສະນາແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະ ແຜນພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງຄົມຂອງລັດຖະບານ ກໍ່ຄື ການແກ້ໄຂຄວາມທຸກຍາກຂອງປະຊາຊົນລາວບັນດາເຜົ່າໃຫ້ນັບມື້ຫລຸດລົງ ເພື່ອນຳເອົາປະເທດຊາດຫລຸດພົ້ນອອກຈາກປະເທດດ້ອຍພັດທະນາໃນປີ 2024 ຕາມທີ່ພັກ ແລະ ລັດຖະບານໄດ້ວາງຄາດ ໝາຍເອົາໄວ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຂອງລາວ ສືບຕໍ່ຍືນຍົງຄົງຢູ່ຕໍ່ໄປຄືວິທະຍຸກະຈາຍສຽງທີ່ກ້າວໜ້າທຸກໆແຫ່ງໃນທົ່ວໂລກ.

ຕະຫຼອດໄລຍະ 6 ເດືອນຕົ້ນປີ 2018 ທາງພະແນກການເງິນແຂວງອຸດົມໄຊ ໄດ້ພ້ອມກັນເຄື່ອນໄຫວຈັດຕັ້ງປະຕິບັດວຽກງານຂອງຕົນເອງຢ່າງຕັ້ງໜ້າ ໂດຍສະເພາະແມ່ນວຽກງານແຜນງົບປະມານແຫ່ງລັດ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ມີຜົນສຳເລັດໃນຫຼາຍດ້ານ ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ສາ ມາດເບີກຈ່າຍເງິນເດືອນ,ເງິນອຸດຫນູນ ແລະ ເງິນນະໂຍບາຍຕ່າງໆ ໃຫ້ແກ່ພະນັກງານ ຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແລະ ທັນກັບເວລາ ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ເມື່ອທຽບ ໃສ່ຕົວເລກທິດທາງແຜນການລວມປະຈຳປີ ເຫັນວ່າຍັງບໍ່ທັນບັນລຸຕາມເປົ້າຫມາຍເທື່ອ.

ອີງຕາມການສະຫຼຸບຕີລາຄາ ຂອງສະພາປະຊາຊົນແຂວງອຸດົມໄຊ ໃນໂອກາດດໍາເນີນກອງປະຊຸມ ສະໄຫມສາມັນເທື່ອທີ 5 ຂອງສະພາປະຊາຊົນແຂວງອຸດົມໄຊ ຊຸດທີ 1 ເຫັນວ່າ ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນງົບປະມານແຫ່ງລັດ ໃນໄລຍະ 6 ເດືອນຕົ້ນປີ ຍັງບໍ່ທັນບັນ ລຸຕາມເປົ້າຫມາຍ ເຊິ່ງສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນຄື ການຂຸດຄົ້ນແຫລ່ງລາຍຮັບທີ່ບົ່ມຊ້ອນພາຍໃນແຂວງ ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ດີເທົ່າທີ່ຄວນ ເຊັ່ນ ການຈັດເກັບອາກອນຄ່າເຊົ່າລະຫວ່າງຄົນລາວກັບຄົນຕ່າງປະເທດຍັງບໍ່ຊອດຄ່ອງກັບມູນຄ່າຕົວຈິງ, ການຈັດເກັບລາຍຮັບກັບຫົວໜ່ວຍທຸ ລະກິດ ຍັງມີລັກສະນະຕໍ່ລອງ, ຜ່ອນສັ້ນຜ່ອນຍາວ ແລະ ເຊື່ອງອໍາຕົວເລກລາຍຮັບຂອງຫົວໜ່ວຍທຸລະກິດ ໂດຍລວມແລ້ວ ສາມາດຈັດເກັບລາຍຮັບເຂົ້າງົບປະມານແຫ່ງລັດໄດ້ທັງຫມົດ 54 ກວ່າຕື້ກີບ ເທົ່າກັບ 46 % ຂອງແຜນການປີ ໃນນັ້ນ ໄດ້ມາຈາກການຄຸ້ມຄອງລັດວິສາຫະກິດ, ຄ່າທຳນຽມ ແລະ ຄ່າບໍລິການ. ສ່ວນການຄຸ້ມຄອງລາຍຈ່າຍສາມາດປະຕິ ບັດໄດ້ 200 ກວ່າຕື້ກີບ ເທົ່າກັບ 47 %.

ສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ການຈັດຕັ້ງປະຕິບັດແຜນງົບປະມານແຫ່ງລັດຂອງແຂວງ ໃນໄລຍະ 6ເດືອນຕົ້ນປີ 2018 ບໍ່ໄດ້ຕາມແຜນນັ້ນ ແມ່ນເນື່ອງມາຈາກຫຼາຍບັນຫາ ເປັນຕົ້ນແມ່ນການວິເຄາະ, ວິໄຈ ແລະ ເກັບກໍາຖານຂໍ້ມູນຂອງຂະແໜງການຢູ່ຮາກຖານບໍ່ທັນແນ່ນອນ ແລະ ຊັດເຈນ, ຄວາມເປັນເຈົ້າການຂອງຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ທັງຂັ້ນແຂວງ ແລະ ເມືອງຍັງບໍ່ທັນໜັກແໜ້ນເທົ່າທີ່ຄວນ,ການແບ່ງຂັ້ນຄຸ້ມຄອງ ແລະ ການປະສານງານ ຍັງບໍ່ທັນໄປຕາມທິດສາມສ້າງ,ການສະໜອງງົບປະມານ ເພື່ອພັດທະນາຊົບພະຍາກອນມະນຸດ ໃຫ້ແກ່ກົງຈັກຊ່ວຍວຽກຂອງລັດຍັງບໍ່ທັນຕອບສະໜອງ ແລະ ບັນດາຂະແໜງ ການທີ່ມີລາຍຮັບຍັງບໍ່ທັນມີມາດຕະການທີ່ເຂັ້ມງວດໃນການຈັດເກັບລາຍຮັບເຂົ້າງົບປະມານ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ໃນໄລຍະ 6 ເດືອນທ້າຍປີນີ້ ທາງຂະແໜງການທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ ກໍຄື ອົງການປົກຄອງແຂວງ ຈະໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ສືບຕໍ່ປັບປຸງແກ້ໄຂ ແລະ ຈັດຕັ້ງປະຕິບັດໃຫ້ດີຂຶ້ນ ແລະ ບັນລຸຕາມເປົ້າຫມາຍທີ່ວາງໄວ້.

ບົດຈາກ: ຄານມະນີ ຮຽນດໍຈັນ